De verhuizing 14-04-2014
Nu was het toch echt definitief. Appartement opgezegd en spulletjes verkocht, weggegeven of met het grof vuil mee. De bank, ooit wit voordat er een soort grote hondenmand van werd gemaakt, en niet gewenst door de kringloop, zag ik in de grofvuilcontainer verdwijnen. Krak, door midden. Het stond symbool voor afscheid en een nieuw begin.
Ik kreeg enorm veel hulp van goede vrienden Hieronymus en Mihai met de verhuizing. Helaas was de woningbouw niet tevreden tijdens de eindcontrole en moest er extra gepoetst worden. Ik moet zeggen dat er 15 jaar wonen en huisdieren hebben en weinig huishoudelijke ambities hebben geen goede combinatie was.
Een week eerder hadden Hieronymus en ik spullen naar Lunteren gebracht die met een groot transport meekonden voor een zeer schappelijk bedrag, en die Arjan op een afgesproken punt kon ophalen. Later bleek helaas dat de bureaustoel niet was meegekomen, terwijl ik een goede paklijst had geregeld en mijn spulletjes met roze lint had gemerkt.
Twee nachten logeerde ik in Arjan's huis in Zutphen tot ik zondag vervoer had naar Roemenië. In huis was de tijd bevroren blijven staan op de maand waarin hij naar Roemenië was vertrokken.
Ondertussen zochten we via een Skypevideoverbinding naar wat spulletjes. De pas voor de vuilcontainer bij zijn flat? Ah, die was meegenomen naar Roemenië. En waar zou toch het fietsbandenreparatiesetje gebleven zijn dat hij aan Gusti had beloofd?
Nu was het toch echt definitief. Appartement opgezegd en spulletjes verkocht, weggegeven of met het grof vuil mee. De bank, ooit wit voordat er een soort grote hondenmand van werd gemaakt, en niet gewenst door de kringloop, zag ik in de grofvuilcontainer verdwijnen. Krak, door midden. Het stond symbool voor afscheid en een nieuw begin.
Ik kreeg enorm veel hulp van goede vrienden Hieronymus en Mihai met de verhuizing. Helaas was de woningbouw niet tevreden tijdens de eindcontrole en moest er extra gepoetst worden. Ik moet zeggen dat er 15 jaar wonen en huisdieren hebben en weinig huishoudelijke ambities hebben geen goede combinatie was.
Een week eerder hadden Hieronymus en ik spullen naar Lunteren gebracht die met een groot transport meekonden voor een zeer schappelijk bedrag, en die Arjan op een afgesproken punt kon ophalen. Later bleek helaas dat de bureaustoel niet was meegekomen, terwijl ik een goede paklijst had geregeld en mijn spulletjes met roze lint had gemerkt.
Twee nachten logeerde ik in Arjan's huis in Zutphen tot ik zondag vervoer had naar Roemenië. In huis was de tijd bevroren blijven staan op de maand waarin hij naar Roemenië was vertrokken.
Ondertussen zochten we via een Skypevideoverbinding naar wat spulletjes. De pas voor de vuilcontainer bij zijn flat? Ah, die was meegenomen naar Roemenië. En waar zou toch het fietsbandenreparatiesetje gebleven zijn dat hij aan Gusti had beloofd?
De eerste dag 15-04-2014
De eerste dag in mijn nieuwe land begon slecht. Regen. Met bakken uit de lucht. Ik was toch juist dat pokkeweer ontsnapt? Later klaarde het even op, maar de weersverwachting zegt dat het nog de hele week zal regenen.
En we kregen bezoek. Van Emil & Lenutza, van Arpi &Toderas, van Gusti en Isabella.
Gusti nam wijn mee en had zelf al wat aardig op. Ik kan hem al zo slecht verstaan, maar dronken al helemaal niet.
En Isabella, wat zal ik er over zeggen, deze foto spreekt voor zichzelf.
Wat kan het leven toch verrassend zijn!
De eerste dag in mijn nieuwe land begon slecht. Regen. Met bakken uit de lucht. Ik was toch juist dat pokkeweer ontsnapt? Later klaarde het even op, maar de weersverwachting zegt dat het nog de hele week zal regenen.
En we kregen bezoek. Van Emil & Lenutza, van Arpi &Toderas, van Gusti en Isabella.
Gusti nam wijn mee en had zelf al wat aardig op. Ik kan hem al zo slecht verstaan, maar dronken al helemaal niet.
En Isabella, wat zal ik er over zeggen, deze foto spreekt voor zichzelf.
Wat kan het leven toch verrassend zijn!
De tweede dag 16-07-2014
Werk aan de winkel. Er wordt een oprit op het erf gemaakt zodat de auto achter de poort kan. Kan er ook niemand meer tegenaan kleunen. Een dronken zigeuner was met paard en wagen tegen Arjan's auto aangereden. Ik vroeg nog hoe dat kon, ik bedoel, als de bestuurder dronken is loopt dat paard heus wel rechtdoor naar huis. Maar hij had blijkbaar het arme paard er flink van langs gegeven. Hij kwam zelf naar Arjan toe en tekende een schuldbekentenis en bood aan om maandelijks 100 lei/22 euro af te lossen van het schadebedrag. Arjan vond dat te laag en vroeg hem 150 lei/33 euro per maand af te lossen.
Hoe dan ook, i.v.m. de afwatering moet er een rioleringsbuis onder. Het dorp heeft overigens geen rioleringssysteem. Het dorp dat deel uitmaakt van deze gemeente krijgt nu wel riolering, want daar woont de burgemeester.
De Hongaarse jongens Arpi en Toderaș kwamen werken. Ik kreeg de indruk dat ze wisten wat ze deden en vond het vooral bijzonder dat ze zo beschaafd met zachte stem met elkaar praatten.
Werk aan de winkel. Er wordt een oprit op het erf gemaakt zodat de auto achter de poort kan. Kan er ook niemand meer tegenaan kleunen. Een dronken zigeuner was met paard en wagen tegen Arjan's auto aangereden. Ik vroeg nog hoe dat kon, ik bedoel, als de bestuurder dronken is loopt dat paard heus wel rechtdoor naar huis. Maar hij had blijkbaar het arme paard er flink van langs gegeven. Hij kwam zelf naar Arjan toe en tekende een schuldbekentenis en bood aan om maandelijks 100 lei/22 euro af te lossen van het schadebedrag. Arjan vond dat te laag en vroeg hem 150 lei/33 euro per maand af te lossen.
Hoe dan ook, i.v.m. de afwatering moet er een rioleringsbuis onder. Het dorp heeft overigens geen rioleringssysteem. Het dorp dat deel uitmaakt van deze gemeente krijgt nu wel riolering, want daar woont de burgemeester.
De Hongaarse jongens Arpi en Toderaș kwamen werken. Ik kreeg de indruk dat ze wisten wat ze deden en vond het vooral bijzonder dat ze zo beschaafd met zachte stem met elkaar praatten.
Ondertussen togen Arjan en ik naar het dichstbijgelegen stadje Târnăveni. Ik opende een bankrekening en voelde me zo aan het inburgeren.
En ik kocht een Cosmote simkaartje, de enige mobiele provider die nog een klein beetje mobiel bereik geeft in het dorp.
We kochten wat krukjes en gordijnstof op een markt. We moesten toegang betalen, en wel het astronomische bedrag van 11 cent. Hoe ze daarvan een kassajuffrouw in een hokje en een kaartjesdoorscheurder bij het hek van kunnen betalen is me een economisch raadsel.
De gordijnstoffenmevrouw, met wie we Roemeens praatten, siste tegen haar man 'buitenlanders'. Ik zei in het Roemeens 'dat klopt'.
Op de terugweg nog even langs de garage ivm de autoschade. Die had een droppie van een St Bernard pup van 8 weken rondlopen. 500 lei (110 euro) had de garagehouder er voor betaald. Om op te vreten. Al zie ik liever dat ze een hond van de straat adopteren in plaats van aan de rashond te gaan.
Frans B. schreef als commentaar op Facebook:
"De garagehouder en dronken zigeuner zitten in een complot. Een - voor de meeste mensen - half maandinkomen uitgeven aan een hond kun je alleen als je genoeg schadeherstel hebt te doen. Hetgeen niet wegneemt dat 500 lei voor een ras-sint-bernard erg laag is. Gestolen door de dronken zigeuner en geheeld door de garagehouder? Afijn, na de blaastest is de paardenkar in beslag genomen. De hond kan nep zijn, niks ras, geen stamboom. Ja, Roemenie... je weet niet altijd hoe de vork in de steel zit."
En ik kocht een Cosmote simkaartje, de enige mobiele provider die nog een klein beetje mobiel bereik geeft in het dorp.
We kochten wat krukjes en gordijnstof op een markt. We moesten toegang betalen, en wel het astronomische bedrag van 11 cent. Hoe ze daarvan een kassajuffrouw in een hokje en een kaartjesdoorscheurder bij het hek van kunnen betalen is me een economisch raadsel.
De gordijnstoffenmevrouw, met wie we Roemeens praatten, siste tegen haar man 'buitenlanders'. Ik zei in het Roemeens 'dat klopt'.
Op de terugweg nog even langs de garage ivm de autoschade. Die had een droppie van een St Bernard pup van 8 weken rondlopen. 500 lei (110 euro) had de garagehouder er voor betaald. Om op te vreten. Al zie ik liever dat ze een hond van de straat adopteren in plaats van aan de rashond te gaan.
Frans B. schreef als commentaar op Facebook:
"De garagehouder en dronken zigeuner zitten in een complot. Een - voor de meeste mensen - half maandinkomen uitgeven aan een hond kun je alleen als je genoeg schadeherstel hebt te doen. Hetgeen niet wegneemt dat 500 lei voor een ras-sint-bernard erg laag is. Gestolen door de dronken zigeuner en geheeld door de garagehouder? Afijn, na de blaastest is de paardenkar in beslag genomen. De hond kan nep zijn, niks ras, geen stamboom. Ja, Roemenie... je weet niet altijd hoe de vork in de steel zit."
Aanbidder 17-04-2014
Ik begreep Gusti niet. Wilde hij nou chocolade voor mij meenemen of vroeg hij aan mij of ik het voor hem wilde meenemen? Afijn, vandaag kwam hij met chocolade voor mij aan. Met cognacvulling.
En een tweeliterfles witbier, dat hier 'bere blonda' heet. Blonda is mijn bijnaam.
Gusti prees zichzelf aan. Ook uit concurrentieoverwegingen, want Arjan had hem verteld dat ik nog een aanbidder in het dorp heb. Gusti vertelde zeer onverstaanbaar dat hij de chocolade zelf had gekocht en niet gestolen. Verder sloeg hij geen vrouwen, had hij 1000 uien in de tuin, en nodigde me uit om een keer worstjes op de barbecue te gaan eten en daarna samen een duik te nemen in de beek achter ons huis.
In Nederland zou ik een zorgplan voor hem opstellen. Hier trekt hij zijn eigen plan. Ik vrees dat ik deel uit maak van dat plan.
Ik begreep Gusti niet. Wilde hij nou chocolade voor mij meenemen of vroeg hij aan mij of ik het voor hem wilde meenemen? Afijn, vandaag kwam hij met chocolade voor mij aan. Met cognacvulling.
En een tweeliterfles witbier, dat hier 'bere blonda' heet. Blonda is mijn bijnaam.
Gusti prees zichzelf aan. Ook uit concurrentieoverwegingen, want Arjan had hem verteld dat ik nog een aanbidder in het dorp heb. Gusti vertelde zeer onverstaanbaar dat hij de chocolade zelf had gekocht en niet gestolen. Verder sloeg hij geen vrouwen, had hij 1000 uien in de tuin, en nodigde me uit om een keer worstjes op de barbecue te gaan eten en daarna samen een duik te nemen in de beek achter ons huis.
In Nederland zou ik een zorgplan voor hem opstellen. Hier trekt hij zijn eigen plan. Ik vrees dat ik deel uit maak van dat plan.
Goede Vrijdag 18-04-2014
Zo had ik het in gedachten. En vandaag kwam dat uit. Beetje relaxen met de beestjes om ons heen. Lekker weer, en vooral: droog!
Zasja heeft zich onverwacht ontpopt tot goede waakhond. Xena, het Prinsesje op de erwt, ligt onder de tafel in een mandje. Vito maakt Molda (Arjan's hond) het hof. De honden kunnen het gelukkig allemaal goed met elkaar vinden.
De katten, 12 jaar binnenkatten geweest, zetten voor het eerst van hun leven de pootjes op het gras.
Tot aan het huis in de verte loopt de tuin, in totaal 3300 vierkante meter grond in een langgerekte lap. Een deel is afgezet met hekwerk, zodat we de honden daar vrij kunnen laten rondlopen. Soms graast het paard van de overburen er. Leuk, een paard! Altijd al willen hebben. De overbuurman zal ook de tuin komen maaien voor de luzerne (dierenvoer).
Zo had ik het in gedachten. En vandaag kwam dat uit. Beetje relaxen met de beestjes om ons heen. Lekker weer, en vooral: droog!
Zasja heeft zich onverwacht ontpopt tot goede waakhond. Xena, het Prinsesje op de erwt, ligt onder de tafel in een mandje. Vito maakt Molda (Arjan's hond) het hof. De honden kunnen het gelukkig allemaal goed met elkaar vinden.
De katten, 12 jaar binnenkatten geweest, zetten voor het eerst van hun leven de pootjes op het gras.
Tot aan het huis in de verte loopt de tuin, in totaal 3300 vierkante meter grond in een langgerekte lap. Een deel is afgezet met hekwerk, zodat we de honden daar vrij kunnen laten rondlopen. Soms graast het paard van de overburen er. Leuk, een paard! Altijd al willen hebben. De overbuurman zal ook de tuin komen maaien voor de luzerne (dierenvoer).
Het is Goede Vrijdag. Het is geheel onduidelijk wie wel werkt en wie niet. De klusjongens Arpi en Toderaș niet. De Saubermachertjes wel. De wat? De vuilnisophaaldienst. Hebben we ooit vernoemd een vuilniswagen waar 'Saubermachers' op stond.
We gingen een stukje 'spazieren' zoals dat hier heet. Je weet nooit hoe lang een wandeling gaat duren, want je komt steeds mensen tegen die vragen waar je heen gaat. En je komt fotogenieke plaatjes tegen.
Het schaapherdersechtpaar wilde zich fatsoeneren voor de foto. Nee, nee, zo natuurlijk mogelijk, precies zo als jullie zijn, vroeg ik. Daarna liet ik ze een foto zien via het schermpje van de camera. Ik kreeg de indruk dat ze voor het eerst een digitale foto op een schermpje zagen. Hoe dan ook, ze vonden het hilarisch. Dank u wel voor de foto, zeiden ze. Nee, ik dank ú, zei ik. Ik zal een afdrukje voor ze regelen.
Of we getrouwd zijn, vraagt de vrouw. Nee, we zijn broer en zus, zeggen we dan. Dat is tot nu toe het beste antwoord gebleken, want snappen doen ze het toch niet. 'Wat heeft u een knappe zus' zegt ze tegen Arjan.
De flessen. Ik vroeg me af waarom dat was. Tegen de mollen? Nee, zei Arjan, er groeien plantjes onder. Een soort kassensysteem avant la lettre.
Even later kwam er een vriendelijk ouder stel aangewandeld. Er werd wat doorgevraagd over de broer/zus relatie, want ze kenden de familie van Arjan, en hadden er nooit een zus bij gezien. 'Nou ja, zei ik, 'we zijn broer en zus, maar van een verschillende vader en moeder'. Ze liepen door en Arjan vertelde dat dit de Securisten van het dorp waren. En dat ze geprobeerd hadden het huis waar we nu in wonen zich toe te eigenen. Ze hadden alvast de sleutels van de deuren meegenomen. De rechtmatige eigenaresse wist door een rechtszaak erger te voorkomen.
Dat heb ik vaak gemerkt met Roemenen, ze zijn vriendelijk, hartelijk en omhelzen je meteen, maar voor je het weet heb je een mes in je rug.
Even later kwam er een vriendelijk ouder stel aangewandeld. Er werd wat doorgevraagd over de broer/zus relatie, want ze kenden de familie van Arjan, en hadden er nooit een zus bij gezien. 'Nou ja, zei ik, 'we zijn broer en zus, maar van een verschillende vader en moeder'. Ze liepen door en Arjan vertelde dat dit de Securisten van het dorp waren. En dat ze geprobeerd hadden het huis waar we nu in wonen zich toe te eigenen. Ze hadden alvast de sleutels van de deuren meegenomen. De rechtmatige eigenaresse wist door een rechtszaak erger te voorkomen.
Dat heb ik vaak gemerkt met Roemenen, ze zijn vriendelijk, hartelijk en omhelzen je meteen, maar voor je het weet heb je een mes in je rug.
Man met zeis 19-04-2014
Overbuurman Adrian kwam aanlopen met zijn zeis. Zo gewoon voor hen, voor mij weer een fotomomentje. Weer de verbazing dat ze meteen de foto op een schermpje konden zien. Adrian maaide wat gras bij ons weg voor zijn paard. Toen we terugkwamen had hij ook ons trappetje van de berg stenen vrijgemaakt die er nog lagen bij het construeren van een oprit. Lief.
Overbuurman Adrian kwam aanlopen met zijn zeis. Zo gewoon voor hen, voor mij weer een fotomomentje. Weer de verbazing dat ze meteen de foto op een schermpje konden zien. Adrian maaide wat gras bij ons weg voor zijn paard. Toen we terugkwamen had hij ook ons trappetje van de berg stenen vrijgemaakt die er nog lagen bij het construeren van een oprit. Lief.
Zei je 'karretje'? 19-04-2014
We kwamen voor branza, verse kaas. Ik veerde op toen ik het woord 'karretje'hoorde vallen, gingen ze met paard en wagen ergens naar toe? Inderdaad, ze gingen water halen. Ik wist niet hoe snel ik op het karretje moest klimmen! Voor hen alledaags, voor mij de allerbeste attractie van de dag!
Moet je je voorstellen, mensen hebben hier een waterput, maar die van hen stond droog en ze moesten enkele malen per week water uit de rivier halen. Waarmee ze dus de was doen enzo.
Tijdens de rit werd ik bestookt met vragen, had ik kinderen, had ik al een goede man gevonden, zocht ik nog iemand, waarbij ik een kneepje in mijn been kreeg.
We kwamen voor branza, verse kaas. Ik veerde op toen ik het woord 'karretje'hoorde vallen, gingen ze met paard en wagen ergens naar toe? Inderdaad, ze gingen water halen. Ik wist niet hoe snel ik op het karretje moest klimmen! Voor hen alledaags, voor mij de allerbeste attractie van de dag!
Moet je je voorstellen, mensen hebben hier een waterput, maar die van hen stond droog en ze moesten enkele malen per week water uit de rivier halen. Waarmee ze dus de was doen enzo.
Tijdens de rit werd ik bestookt met vragen, had ik kinderen, had ik al een goede man gevonden, zocht ik nog iemand, waarbij ik een kneepje in mijn been kreeg.
Vervolgens fotografeerde ik de geiten en schapen die met blauwe verf een hanenkam hadden gekregen. Waarom? Dat zijn de dieren die gemolken worden. Ja, melken wil ik ook leren, riep ik.
Daarna kreeg ik het aanbod om de cabana, een soort chalet, te komen zien. Dat aanbod sloeg ik veiligheidshalve af.
Nee, ik wilde naar de puppies.
De moederhond werd weggelokt en de kinderen poseerden met de hondjes, en daarna werden er nog kleine geitjes tevoorschijn gehaald om mee te poseren.
Maar waar waren we gebleven, oh ja, we kwamen voor kaas. Hier, gratis voor jou, als dank voor het fotograferen, zei de schaapherdersvrouw. Vragend keek ik Arjan aan, kan ik dat wel accepteren, dit is toch te zot voor woorden, ík ben dankbaar voor het fotograferen, en nou krijg ik nog kaas toe!
Hoe kan ik nou niet houden van dit land.
Daarna kreeg ik het aanbod om de cabana, een soort chalet, te komen zien. Dat aanbod sloeg ik veiligheidshalve af.
Nee, ik wilde naar de puppies.
De moederhond werd weggelokt en de kinderen poseerden met de hondjes, en daarna werden er nog kleine geitjes tevoorschijn gehaald om mee te poseren.
Maar waar waren we gebleven, oh ja, we kwamen voor kaas. Hier, gratis voor jou, als dank voor het fotograferen, zei de schaapherdersvrouw. Vragend keek ik Arjan aan, kan ik dat wel accepteren, dit is toch te zot voor woorden, ík ben dankbaar voor het fotograferen, en nou krijg ik nog kaas toe!
Hoe kan ik nou niet houden van dit land.
Tot mijn verrassing waren er toch nog meer honden overgebleven van de vorige nesten. Opeens stonden er 6 rondom Iosi, ze waren met de herder mee geweest. In onze ogen is het een hard bestaan voor mens en dier, maar hier zijn de honden eeuwenlang al voor bedoeld.
Ik zag dat een van de puppies een halve staart had, en dat andere puppies hele staarten hadden. Ik vroeg hoe dat kwam. Zo is ie geboren, zei de herder. (Als het niet zo zou zijn zou hij het ook zonder gene gezegd hebben, dus geloofde ik hem).
Een van de honden had schurftmijt. Volgens mij gaat er hier geen mens naar de dierenarts. Er is niet eens een kleindierenpraktijk in de buurt. Vandaag kwam er opeens een vraag bij Arjan binnen aangaande de gezondheid van hun hond. 'Ze weten ons al te vinden' riep hij enthousiast. Het zijn allemaal ministapjes naar meer dierenwelzijn. Vanmorgen ging ik met vier honden aan de lijn wandelen, en de mannen die met paard en wagen langskwamen verdraaiden hun nek helemaal om dit bijzondere tafereeltje te bekijken. Een blond mens die met honden wandelt!
Ik zag dat een van de puppies een halve staart had, en dat andere puppies hele staarten hadden. Ik vroeg hoe dat kwam. Zo is ie geboren, zei de herder. (Als het niet zo zou zijn zou hij het ook zonder gene gezegd hebben, dus geloofde ik hem).
Een van de honden had schurftmijt. Volgens mij gaat er hier geen mens naar de dierenarts. Er is niet eens een kleindierenpraktijk in de buurt. Vandaag kwam er opeens een vraag bij Arjan binnen aangaande de gezondheid van hun hond. 'Ze weten ons al te vinden' riep hij enthousiast. Het zijn allemaal ministapjes naar meer dierenwelzijn. Vanmorgen ging ik met vier honden aan de lijn wandelen, en de mannen die met paard en wagen langskwamen verdraaiden hun nek helemaal om dit bijzondere tafereeltje te bekijken. Een blond mens die met honden wandelt!
Pasen in Bahnea 20-04-2014
Op bezoek gegaan bij Izabella in Laslau Mic, het naastgelegen dorp. Haar moeder woont bij haar in. Eieren en paasbrood (met maanzaad) stond voor ons klaar.
Izabella is gek op onze honden en had al vol liefde verteld over haar eigen honden. Toch schrok mijn hondenhartje bij de aanblik van de sterk vervilte hond. En bij de bakken maispap voor de honden. Als we geld hebben kopen we botten voor ze, verontschuldigde haar moeder zich. Ze liep met me mee de tuin in met een stok, want ze moest en zou me beschermen, de honden zouden me anders bij de enkels grijpen. Geen enkele hond keek me bedreigend aan, maar ze zwaaide toch flink met de stok. Hoeft niet, zei ik, laat me maar even. De honden begrijpen me wel. Nee, zei ze, want we spreken alleen Hongaars met ze. Een andere hond lag er ziekjes bij, hij had waarschijnlijk iets giftigs gegeten, expres of per ongeluk. De sterk vervilte hond kwam later naar me toe en genoot van mijn aandacht, zo'n hond die ik meteen aanvoelde, zo'n zacht karakter.
Met Izabella en Arjan naar Bahnea, een nabijgelegen dorp, waar haar zwangere dochter inwoont bij een zigeunerfamilie. Een prachtig dorp dat de heuvels opgroeit. We voelden ons meteen thuis en welkom. Al had ik wat moeite met de schare familie uit elkaar te houden. De man van de zwangere Kinga werkt in Slovenië en was er niet. Wel haar schoonouders, die 6 kinderen hebben en 15 kleinkinderen, en er liep steeds wat in en uit. Twee knullen gingen rummicub spelen. Toen ik even naar het toilethuisje ging op het erf, zag ik pas het aangebouwde deel van het huis, er was brand geweest door een kortsluiting van de tv. Gelukkig niemand gewond geraakt.
Er werd eten voor ons neergezet. Eet ik (met Arjan) weer alleen, vroeg ik? We zijn gewend met zijn allen aan tafel te gaan, maar in Roemenië is dat niet zo. Daar gaan ze naar de etende gasten zitten kijken zonder mee te eten. Dat moet nog even wennen hoor.
Of Arjan even wilde kijken naar een groot schilderij. Het hing in een leeg huisje van slechts één kamer waar een hele familie in had gewoond. Echte oude lijst, maar doek waarschijnlijk een replica, dacht Arjan. Ondertussen kreeg ik een uitnodiging om op 1 Mei, Dag van de Arbeid, te komen feesten in het bos, met een barbecue en muziek, en weer geweldig veel mogelijkheden om plaatjes te schieten. Leuk!
Daarna gingen we nog even kijken bij het kasteel, een vervallen gebouw wat nog had gediend als gemeentehuis. Wat jammer dat het vervallen was, daar zou toch ergens uit een EU potje geld voor moeten komen om het op te knappen. Een schoonzoon van de schoonfamilie van Kinga (rechts op de foto) liet ons het gebouw zien. Later vroeg ik naar zijn naam, die was me even ontschoten. Kale Man, zei hij. Inderdaad, het was een kale man, maar maakte hij soms een grapje, vroeg ik, want hoe wist hij die Nederlandse woorden, ergens tijdens zijn werk als dakdekker in het buitenland (weet er nog iemand werk voor hem) geleerd? Nee, Caliman, zo heet hij. Dus we legden uit wat wij gehoord hadden!
Tweede Paasdag, zo is me verteld, komen de mannen water en parfum over de vrouwen sprenkelen. Regionaal gebruik. Oei, ik kan me maar beter verschansen morgen.
En nu zit ik op mijn kamertje achter de pc en daarnet werd er op de deur geklopt. Șoni (Sjonnie), een van de klusjesmannen komt binnen, ik denk om even de indeling van de legkast te bespreken. Șoni zegt dat hij morgen geen tijd heeft, dus komt hij nu alvast. En voordat ik het weet krijg ik een lading parfum over me heen. En nu heb ik dus een scherpe aftershavelucht, correctie deodorant, in mijn neus.
Soni kwam met een watje in het ene oor. Dat zien we vaak in Roemenië. Ze denken dat het helpt tegen de wind en dat ze dan niet ziek worden. Hemeltjelief, wat zouden we dan wel voor pakken watten moeten gebruiken in Nederland, waar de wind bijna altijd veel harder waait.
Daarna hebben we eitje getikt, ook een paastraditie. En wie dan zijn eitje nog heel heeft 'wint'. Șoni dolde nog wat met de honden.
Verder bekeek hij, niet geheel nuchter meer, maar welke Roemeen is dat nog wel als de dag vordert, nog even mijn kledingkast, waar planken in moeten en die niet goed meer sluit. Hij benadrukte nog even dat hij (weer) single is en dat hij heel blij was dat hij me heeft ontmoet (vertaal het even, zei hij tegen Arjan, nou ik begreep hem best).
Op bezoek gegaan bij Izabella in Laslau Mic, het naastgelegen dorp. Haar moeder woont bij haar in. Eieren en paasbrood (met maanzaad) stond voor ons klaar.
Izabella is gek op onze honden en had al vol liefde verteld over haar eigen honden. Toch schrok mijn hondenhartje bij de aanblik van de sterk vervilte hond. En bij de bakken maispap voor de honden. Als we geld hebben kopen we botten voor ze, verontschuldigde haar moeder zich. Ze liep met me mee de tuin in met een stok, want ze moest en zou me beschermen, de honden zouden me anders bij de enkels grijpen. Geen enkele hond keek me bedreigend aan, maar ze zwaaide toch flink met de stok. Hoeft niet, zei ik, laat me maar even. De honden begrijpen me wel. Nee, zei ze, want we spreken alleen Hongaars met ze. Een andere hond lag er ziekjes bij, hij had waarschijnlijk iets giftigs gegeten, expres of per ongeluk. De sterk vervilte hond kwam later naar me toe en genoot van mijn aandacht, zo'n hond die ik meteen aanvoelde, zo'n zacht karakter.
Met Izabella en Arjan naar Bahnea, een nabijgelegen dorp, waar haar zwangere dochter inwoont bij een zigeunerfamilie. Een prachtig dorp dat de heuvels opgroeit. We voelden ons meteen thuis en welkom. Al had ik wat moeite met de schare familie uit elkaar te houden. De man van de zwangere Kinga werkt in Slovenië en was er niet. Wel haar schoonouders, die 6 kinderen hebben en 15 kleinkinderen, en er liep steeds wat in en uit. Twee knullen gingen rummicub spelen. Toen ik even naar het toilethuisje ging op het erf, zag ik pas het aangebouwde deel van het huis, er was brand geweest door een kortsluiting van de tv. Gelukkig niemand gewond geraakt.
Er werd eten voor ons neergezet. Eet ik (met Arjan) weer alleen, vroeg ik? We zijn gewend met zijn allen aan tafel te gaan, maar in Roemenië is dat niet zo. Daar gaan ze naar de etende gasten zitten kijken zonder mee te eten. Dat moet nog even wennen hoor.
Of Arjan even wilde kijken naar een groot schilderij. Het hing in een leeg huisje van slechts één kamer waar een hele familie in had gewoond. Echte oude lijst, maar doek waarschijnlijk een replica, dacht Arjan. Ondertussen kreeg ik een uitnodiging om op 1 Mei, Dag van de Arbeid, te komen feesten in het bos, met een barbecue en muziek, en weer geweldig veel mogelijkheden om plaatjes te schieten. Leuk!
Daarna gingen we nog even kijken bij het kasteel, een vervallen gebouw wat nog had gediend als gemeentehuis. Wat jammer dat het vervallen was, daar zou toch ergens uit een EU potje geld voor moeten komen om het op te knappen. Een schoonzoon van de schoonfamilie van Kinga (rechts op de foto) liet ons het gebouw zien. Later vroeg ik naar zijn naam, die was me even ontschoten. Kale Man, zei hij. Inderdaad, het was een kale man, maar maakte hij soms een grapje, vroeg ik, want hoe wist hij die Nederlandse woorden, ergens tijdens zijn werk als dakdekker in het buitenland (weet er nog iemand werk voor hem) geleerd? Nee, Caliman, zo heet hij. Dus we legden uit wat wij gehoord hadden!
Tweede Paasdag, zo is me verteld, komen de mannen water en parfum over de vrouwen sprenkelen. Regionaal gebruik. Oei, ik kan me maar beter verschansen morgen.
En nu zit ik op mijn kamertje achter de pc en daarnet werd er op de deur geklopt. Șoni (Sjonnie), een van de klusjesmannen komt binnen, ik denk om even de indeling van de legkast te bespreken. Șoni zegt dat hij morgen geen tijd heeft, dus komt hij nu alvast. En voordat ik het weet krijg ik een lading parfum over me heen. En nu heb ik dus een scherpe aftershavelucht, correctie deodorant, in mijn neus.
Soni kwam met een watje in het ene oor. Dat zien we vaak in Roemenië. Ze denken dat het helpt tegen de wind en dat ze dan niet ziek worden. Hemeltjelief, wat zouden we dan wel voor pakken watten moeten gebruiken in Nederland, waar de wind bijna altijd veel harder waait.
Daarna hebben we eitje getikt, ook een paastraditie. En wie dan zijn eitje nog heel heeft 'wint'. Șoni dolde nog wat met de honden.
Verder bekeek hij, niet geheel nuchter meer, maar welke Roemeen is dat nog wel als de dag vordert, nog even mijn kledingkast, waar planken in moeten en die niet goed meer sluit. Hij benadrukte nog even dat hij (weer) single is en dat hij heel blij was dat hij me heeft ontmoet (vertaal het even, zei hij tegen Arjan, nou ik begreep hem best).
Tweede Paasdag 21-04-2014
Vanochtend liep ik met de honden de heuvels in en keek ik uit over Laslau Mare en Laslau Mic. Zoveel ruimte om me heen, de stilte, het prachtige landschap, het overweldigde me zo. Ik heb een potje staan huilen. 'Waarom' vroeg Arjan bezorgd, toen ik het hem vertelde. 'Omdat het hier zó mooi is. En omdat ik hier nu woon.'
Mijn ochtendwandeling liep ik achter de huizen en hun erven van de hoofdstraat, tussen lapjes landbouwgrond in. Niemand wandelt daar, men werkt.
Ik hoorde allerlei honden tekeer gaan, ja die zagen natuurlijk opeens een mens en honden achter hun erf. Af en toe riep er iemand naar de honden om ze te laten ophouden. Maar de honden hadden gelijk.
Soms kom ik ongewild op een stukje grond waar iets verbouwd wordt, en vooral de honden hollen overal overheen. Ik vroeg Arjan wat ze er van zouden vinden. Och, zei hij schouderophalend, er lopen toch ook vossen en reeen enzo over hun land.
Over het algemeen doen Roemenen niet moeilijk. Harde muziek, een blaffende hond, een auto scheurt langs, ik heb nooit de indruk gekregen dat iemand zich er aan stoort.
Verder was ik op Tweede Paasdag wat afwachtend op wat zou komen, ik vreesde dat mannen me met parfum (of nog erger, aftershave of deo) kwamen onderspuiten. Merkwaardig lokaal gebruik. 'Ach, vrees niet' zei Arjan, ze kunnen ook een emmer water over je heen gooien.' Ja zeg, dat helpt! Nu ben ik nog bevreesder.' 'Nee' zei Izabella later, 'als de vrouwen niet zijn ondergespoten kunnen zíj water over de mannen heen gooien'. Oh beter! Maar weer later las ik toch dat het wel degelijk de vrouwen zijn die of parfum of water over zich heen krijgen, afhankelijk van het regionale gebruik. Gelukkig liep het los en bleef ik droog.
Vanochtend liep ik met de honden de heuvels in en keek ik uit over Laslau Mare en Laslau Mic. Zoveel ruimte om me heen, de stilte, het prachtige landschap, het overweldigde me zo. Ik heb een potje staan huilen. 'Waarom' vroeg Arjan bezorgd, toen ik het hem vertelde. 'Omdat het hier zó mooi is. En omdat ik hier nu woon.'
Mijn ochtendwandeling liep ik achter de huizen en hun erven van de hoofdstraat, tussen lapjes landbouwgrond in. Niemand wandelt daar, men werkt.
Ik hoorde allerlei honden tekeer gaan, ja die zagen natuurlijk opeens een mens en honden achter hun erf. Af en toe riep er iemand naar de honden om ze te laten ophouden. Maar de honden hadden gelijk.
Soms kom ik ongewild op een stukje grond waar iets verbouwd wordt, en vooral de honden hollen overal overheen. Ik vroeg Arjan wat ze er van zouden vinden. Och, zei hij schouderophalend, er lopen toch ook vossen en reeen enzo over hun land.
Over het algemeen doen Roemenen niet moeilijk. Harde muziek, een blaffende hond, een auto scheurt langs, ik heb nooit de indruk gekregen dat iemand zich er aan stoort.
Verder was ik op Tweede Paasdag wat afwachtend op wat zou komen, ik vreesde dat mannen me met parfum (of nog erger, aftershave of deo) kwamen onderspuiten. Merkwaardig lokaal gebruik. 'Ach, vrees niet' zei Arjan, ze kunnen ook een emmer water over je heen gooien.' Ja zeg, dat helpt! Nu ben ik nog bevreesder.' 'Nee' zei Izabella later, 'als de vrouwen niet zijn ondergespoten kunnen zíj water over de mannen heen gooien'. Oh beter! Maar weer later las ik toch dat het wel degelijk de vrouwen zijn die of parfum of water over zich heen krijgen, afhankelijk van het regionale gebruik. Gelukkig liep het los en bleef ik droog.
Officieel huisgenoot geworden 22-04-2014
Hoera, ik ben ingeschreven bij de gemeente. Bij het landbouwregister, vraag me niet waarom het zo heet. Het was natuurlijk eventjes ingewikkeld voor de ambtenaar, geen Roemeense ID kaart, niet getrouwd met de hoofdbewoner, maar hij kwam er zelf op, jullie zijn 'colocatari', huisgenoten. Hij liet Arjan zelf een verklaring schrijven. Een soort van samenlevingscontract, concludeerde Arjan. Met mijn inschrijving gaan we naar de notaris om te regelen dat ik in het huis kan blijven wonen als hem - God verhoede het, we gaan samen heel oud worden in Roemenië, iets zou overkomen. En de kosten waren wel twee lei, dat is, hou je vast, 45 eurocent!
Ze waren vriendelijk, behulpzaam en geïnteresseerd in het gemeente-huis(je). Roemenen en Hongaren werken prima met elkaar samen. We wilden ook meteen een afspraak maken met de burgemeester om ons sterilisatieproject te introduceren. 'Loop maar door naar boven hoor, je hoeft geen afspraak te maken' zei mevrouw de Gemeentesecretaris. Doen we dan een volgende keer, maar dan mét stroopwafels.
En nog even puppyknuffelen met Argos, een prachtige pup, die ik tegen kwam bij het plaatselijke benzinepompje. 'Negen weken is ie, en hij kan wel 80 kilo worden', vertelde de eigenaar vol trots. Een echte Ciobanesc Bucovina (een Roemeens berghondenras) voegde hij er aan toe.
Daarna deden we een hele berg boodschappen in de stad Târgu Mureș. Bij de kassa ging mijn telefoon. Het was Soni. Die zou eind van de middag langskomen om planken in mijn kast te komen maken. Het was pas half 2 en nu stond ie voor de poort. 'Dan wacht ik maar niet' zei hij toen hij begreep dat we een eindje uit de buurt waren. Afspraken hebben hier een ruime marge.
Hoera, ik ben ingeschreven bij de gemeente. Bij het landbouwregister, vraag me niet waarom het zo heet. Het was natuurlijk eventjes ingewikkeld voor de ambtenaar, geen Roemeense ID kaart, niet getrouwd met de hoofdbewoner, maar hij kwam er zelf op, jullie zijn 'colocatari', huisgenoten. Hij liet Arjan zelf een verklaring schrijven. Een soort van samenlevingscontract, concludeerde Arjan. Met mijn inschrijving gaan we naar de notaris om te regelen dat ik in het huis kan blijven wonen als hem - God verhoede het, we gaan samen heel oud worden in Roemenië, iets zou overkomen. En de kosten waren wel twee lei, dat is, hou je vast, 45 eurocent!
Ze waren vriendelijk, behulpzaam en geïnteresseerd in het gemeente-huis(je). Roemenen en Hongaren werken prima met elkaar samen. We wilden ook meteen een afspraak maken met de burgemeester om ons sterilisatieproject te introduceren. 'Loop maar door naar boven hoor, je hoeft geen afspraak te maken' zei mevrouw de Gemeentesecretaris. Doen we dan een volgende keer, maar dan mét stroopwafels.
En nog even puppyknuffelen met Argos, een prachtige pup, die ik tegen kwam bij het plaatselijke benzinepompje. 'Negen weken is ie, en hij kan wel 80 kilo worden', vertelde de eigenaar vol trots. Een echte Ciobanesc Bucovina (een Roemeens berghondenras) voegde hij er aan toe.
Daarna deden we een hele berg boodschappen in de stad Târgu Mureș. Bij de kassa ging mijn telefoon. Het was Soni. Die zou eind van de middag langskomen om planken in mijn kast te komen maken. Het was pas half 2 en nu stond ie voor de poort. 'Dan wacht ik maar niet' zei hij toen hij begreep dat we een eindje uit de buurt waren. Afspraken hebben hier een ruime marge.
Leerzame dag 23-04-2014
De ochtend begon met een wandeling door de wat mistige heuvels (mijn ochtenden beginnen hier trouwens aanmerkelijk vroeger dan ik van mezelf gewend ben!) met een blik op onze tuin vol uitgebloeide paardenbloemen.
De ochtend begon met een wandeling door de wat mistige heuvels (mijn ochtenden beginnen hier trouwens aanmerkelijk vroeger dan ik van mezelf gewend ben!) met een blik op onze tuin vol uitgebloeide paardenbloemen.
Daarna kwam Izabella met brandnetel/ spinazi/ hop/ knoflooksoep (heerlijk!) en nam ze de wasmachine mee die hier slechts dienst deed als kastje. Het ding stamt uit 1969 en doet het nog!
Vervolgens kwam overbuurman Adrian een stukje gras uit onze tuin maaien. Voor ons prettig om een looppad te hebben, voor hem fijn om het gras aan zijn dieren te kunnen voeren. Ik wilde het ook een keer met zijn zeis proberen en heb zelf een stukje gemaaid. Lijkt simpel, maar ik moet het toch beter onder de knie krijgen. 'Jullie hebben daar machines voor he?'. Ondertussen hebben we over van alles en nog wat gepraat.
Ik vroeg ook of ik mocht leren zijn koe te melken. Want ja, ook daar hebben we machines voor. Wat kom ik nou in aanraking met een koeienuier, nooit. Melk komt uit een pak. Ook dat melken is een slag wat ik nog beter onder de knie moet krijgen. Na het melken kreeg ik een vers glaasje melk, had ik ook nog nooit zo uit de koe geproefd. Ik weet werkelijk vreselijk weinig van het plattelandsleven, alles is nieuw voor me. Ik wilde vorige week graag lokaal geteelde tomaten en geen import, maar zo stom van mij dat ik me niet realiseerde dat het nog geen seizoen is voor tomaten.
Vervolgens kwam overbuurman Adrian een stukje gras uit onze tuin maaien. Voor ons prettig om een looppad te hebben, voor hem fijn om het gras aan zijn dieren te kunnen voeren. Ik wilde het ook een keer met zijn zeis proberen en heb zelf een stukje gemaaid. Lijkt simpel, maar ik moet het toch beter onder de knie krijgen. 'Jullie hebben daar machines voor he?'. Ondertussen hebben we over van alles en nog wat gepraat.
Ik vroeg ook of ik mocht leren zijn koe te melken. Want ja, ook daar hebben we machines voor. Wat kom ik nou in aanraking met een koeienuier, nooit. Melk komt uit een pak. Ook dat melken is een slag wat ik nog beter onder de knie moet krijgen. Na het melken kreeg ik een vers glaasje melk, had ik ook nog nooit zo uit de koe geproefd. Ik weet werkelijk vreselijk weinig van het plattelandsleven, alles is nieuw voor me. Ik wilde vorige week graag lokaal geteelde tomaten en geen import, maar zo stom van mij dat ik me niet realiseerde dat het nog geen seizoen is voor tomaten.
Nog wat foto's gemaakt van de kinderen en de vrouw van Adrian. Weer de pret om het op het schermpje terug te kunnen zien. Ik zei tegen Adelina dat ik vind dat ze zo lief en rustig met de kinderen omgaat. 'Ja, want we zijn Pocaiti' (Evangelisten).
En de jonge hond Rico zat achterop hun erfje aan een korte ketting. Dat is naar om te zien. Maar ik kan ook een beetje zendingswerk doen. Niet om het af te keuren, maar om te laten zien dat het elders anders gaat. De hond zit vast omdat de kippen loslopen. Ik zei 'bij ons zitten de kippen in een hok en lopen de honden los.' En ze staan open voor ons sterilisatieproject en hebben beloofd Rico ook te komen brengen.
En de jonge hond Rico zat achterop hun erfje aan een korte ketting. Dat is naar om te zien. Maar ik kan ook een beetje zendingswerk doen. Niet om het af te keuren, maar om te laten zien dat het elders anders gaat. De hond zit vast omdat de kippen loslopen. Ik zei 'bij ons zitten de kippen in een hok en lopen de honden los.' En ze staan open voor ons sterilisatieproject en hebben beloofd Rico ook te komen brengen.
Kromgewerkt 22-04-2014
'Mevrouw, mag ik een foto van u maken', roep ik over het hek. 'Jawel, maar hoezo, ik ben oud en gebrekkig'. Ze loopt met een kromme rug van 90 graden. Kapotgewerkt op het land. Voor de foto richt ze zich nog een beetje op. Dat was nou net niet de bedoeling, fototechnisch. 'Ik ben 80 jaar min 2' zegt ze. Nooit eerder heb ik op deze wijze iemand een leeftijd horen zeggen!
Daarna volgt een korte opsomming van haar leven, man, kinderen, kleinkinderen, en vervolgens draait ze het riedeltje nog 3x af. En achter me komt een kleine kudde geiten aan, ook effe vastleggen.
'Mevrouw, mag ik een foto van u maken', roep ik over het hek. 'Jawel, maar hoezo, ik ben oud en gebrekkig'. Ze loopt met een kromme rug van 90 graden. Kapotgewerkt op het land. Voor de foto richt ze zich nog een beetje op. Dat was nou net niet de bedoeling, fototechnisch. 'Ik ben 80 jaar min 2' zegt ze. Nooit eerder heb ik op deze wijze iemand een leeftijd horen zeggen!
Daarna volgt een korte opsomming van haar leven, man, kinderen, kleinkinderen, en vervolgens draait ze het riedeltje nog 3x af. En achter me komt een kleine kudde geiten aan, ook effe vastleggen.
Instabiel 25-04-2014
Het weer is wat instabiel, soms een dag regen, soms een zonnige dag. Er zijn mensen die zich er niets van aan trekken, er zijn er bij, zoals ik, die zwaar de pest hebben aan slecht weer. Daarvoor ben ik Nederland niet ontvlucht! Het hoort hier mooier te zijn dan daar, begrepen?!
Mijn wifi (via de repeater) was ook zeer instabiel. Uiteindelijk gaf het emailtje van Daisy Dong (blijkbaar is de helpdesk geoutsouced naar China) de oplossing. Standaardsetting is auto, maar dat geeft geen stabiele verbinding. Ben ik dan de enige die dan denkt: zet de standaardsetting dan zo dat het wel een stabiele verbinding geeft?
De kabelverbinding kan ook - los van de wifi - wat instabiel zijn. Al ben ik blij dat er kabel ís!
De stroomvoorziening is soms ook wat instabiel. Gisteren bij de Lidl stonden we even in het donker. Ik wilde al bijna aan de kerstchocolaatjes beginnen (ja die lagen er, ik verzin het niet, nou ja, wel dat ik er ongezien aan wilde beginnen). In huis flikkeren de lampen regelmatig en soms valt de computer spontaan uit als het dipje in het net iets te groot was.
Verder is mijn bureaustoel (die met een transport mee ging) nog altijd niet terecht. Mijn Nederlandse ik vindt het wel vervelend, mijn nieuwe Roemeense ik laat me er de schouders over ophalen. Vooralsnog overheerst de Nederlandse ik.
Arjan was bij de politie langs geweest vanwege de aanrijdingszaak met zijn auto. De politie was meteen nog diezelfde dag bij de man langs geweest, die zijn paard en wagen in de auto had gekleund, om hem aan te sporen tot betaling (in delen) van de schade, zoals afgesproken. Dat politiebezoek vond die man niet leuk, en hij zei dat het Arjan's eigen schuld was, want onze honden hadden naar zijn paard geblaft. Detail: ik was toen nog niet eens in Roemenië, dus er waren geen vier honden, slechts ééntje. En paarden zijn het gewend, uit zoveel tuintjes klinkt geblaf.
Maar blaffen doen ze zeker die van ons, alle vier, zelfs die waarvan ik het totaal niet had verwacht. Maar laten ze het maar zien dat we vier loslopende, "woeste" honden hebben!
Het weer is wat instabiel, soms een dag regen, soms een zonnige dag. Er zijn mensen die zich er niets van aan trekken, er zijn er bij, zoals ik, die zwaar de pest hebben aan slecht weer. Daarvoor ben ik Nederland niet ontvlucht! Het hoort hier mooier te zijn dan daar, begrepen?!
Mijn wifi (via de repeater) was ook zeer instabiel. Uiteindelijk gaf het emailtje van Daisy Dong (blijkbaar is de helpdesk geoutsouced naar China) de oplossing. Standaardsetting is auto, maar dat geeft geen stabiele verbinding. Ben ik dan de enige die dan denkt: zet de standaardsetting dan zo dat het wel een stabiele verbinding geeft?
De kabelverbinding kan ook - los van de wifi - wat instabiel zijn. Al ben ik blij dat er kabel ís!
De stroomvoorziening is soms ook wat instabiel. Gisteren bij de Lidl stonden we even in het donker. Ik wilde al bijna aan de kerstchocolaatjes beginnen (ja die lagen er, ik verzin het niet, nou ja, wel dat ik er ongezien aan wilde beginnen). In huis flikkeren de lampen regelmatig en soms valt de computer spontaan uit als het dipje in het net iets te groot was.
Verder is mijn bureaustoel (die met een transport mee ging) nog altijd niet terecht. Mijn Nederlandse ik vindt het wel vervelend, mijn nieuwe Roemeense ik laat me er de schouders over ophalen. Vooralsnog overheerst de Nederlandse ik.
Arjan was bij de politie langs geweest vanwege de aanrijdingszaak met zijn auto. De politie was meteen nog diezelfde dag bij de man langs geweest, die zijn paard en wagen in de auto had gekleund, om hem aan te sporen tot betaling (in delen) van de schade, zoals afgesproken. Dat politiebezoek vond die man niet leuk, en hij zei dat het Arjan's eigen schuld was, want onze honden hadden naar zijn paard geblaft. Detail: ik was toen nog niet eens in Roemenië, dus er waren geen vier honden, slechts ééntje. En paarden zijn het gewend, uit zoveel tuintjes klinkt geblaf.
Maar blaffen doen ze zeker die van ons, alle vier, zelfs die waarvan ik het totaal niet had verwacht. Maar laten ze het maar zien dat we vier loslopende, "woeste" honden hebben!
Klusjesdag 26-04-2014
Ik dacht aan mijn boekhouding te gaan zitten, maar we vielen van het ene klusje in het andere.
Eerst even met Dorina haar auto ophalen van de garage. Dorina heeft wel een auto maar kan niet rijden, geen rijbewijs maar ook protheses in plaats van hele benen (daarover een andere keer meer). Dus met twee chauffeurs naar de garage. De garage had beloofd de auto terug te brengen, ik vond het nog wel zo'n goede service, maar bleek een loze belofte.
Ik dacht aan mijn boekhouding te gaan zitten, maar we vielen van het ene klusje in het andere.
Eerst even met Dorina haar auto ophalen van de garage. Dorina heeft wel een auto maar kan niet rijden, geen rijbewijs maar ook protheses in plaats van hele benen (daarover een andere keer meer). Dus met twee chauffeurs naar de garage. De garage had beloofd de auto terug te brengen, ik vond het nog wel zo'n goede service, maar bleek een loze belofte.
Dorina en Eli kwamen langs om onze schone was te brengen en om de gordijnen die ze voor mij had gemaakt, op te hangen. Eli is de altijd blije bichon, die in huis mag slapen en overal mee naar toe gaat. Dorina zal ons behulpzaam zijn met het sterilisatieproject, en de dierenartsen kunnen bij haar logeren. Ik dacht: ik hoop dat het op tijd is voor Eli (half juni verwacht ik de mobiele kliniek). Maar ik had al twee keer gedacht toen ik het buikje voelde, ze zal toch niet zwanger zijn? Vandaag hoorde ik dat ik gelijk had. Ze moeten tenminste één keer zwanger geweest zijn, wist Dorina. Ik wuifde het weg, dat was vroeger zo. Maar ja, ik kan wegwuiven wat ik wil, Eli zal pas na dit nest geholpen worden....
'Er is een aanbidder gekomen' zei Arjan. 'Welke' vroeg ik automatisch. Het was Șoni, die weer kwam klussen op het erf. Het project 'planken in de kast' vordert gestaag.
En zo was er nog een moment dat we iemand naar de trein zouden brengen, die al (onvindbaar) op het stationnetje was, en een zigeuner met paard en wagen ons zeer dringend aanhield, afstapte van de bok en naar ons toe holde. Hadden we autoschade of wat? 'Jullie spreken vast geen Roemeens' zo begon hij. 'Wisten we wel dat er in het dorp een Italiaanse woont? '. Ja en? Blijkbaar is élke buitenlander heel bijzonder.
Zelf eigenlijk geen hand uit de mouwen gestoken, maar de boekhouding kwam niet af. Morgen weer een dag.
'Er is een aanbidder gekomen' zei Arjan. 'Welke' vroeg ik automatisch. Het was Șoni, die weer kwam klussen op het erf. Het project 'planken in de kast' vordert gestaag.
En zo was er nog een moment dat we iemand naar de trein zouden brengen, die al (onvindbaar) op het stationnetje was, en een zigeuner met paard en wagen ons zeer dringend aanhield, afstapte van de bok en naar ons toe holde. Hadden we autoschade of wat? 'Jullie spreken vast geen Roemeens' zo begon hij. 'Wisten we wel dat er in het dorp een Italiaanse woont? '. Ja en? Blijkbaar is élke buitenlander heel bijzonder.
Zelf eigenlijk geen hand uit de mouwen gestoken, maar de boekhouding kwam niet af. Morgen weer een dag.
PLaydate voor Rico 26-04-2014
Rico is een jonge, vrolijke hond, maar altijd aan ketting van nauwelijks 2 meter. Iemand zei daarop: zouden je buren de hond niet ter adoptie willen geven? Ik zei: dat heeft totaal geen zin, dan komt er weer een andere hond aan de ketting. Daarnaast gaan we ons beslist niet met adopties bezig houden. Onze overburen zijn geen slechte mensen, ze zijn het zo gewend. We gaan gewoon een goed voorbeeld geven. Dus vroeg ik Rico over op een 'playdate' met onze honden in de tuin. Rico genoot!
Rico is een jonge, vrolijke hond, maar altijd aan ketting van nauwelijks 2 meter. Iemand zei daarop: zouden je buren de hond niet ter adoptie willen geven? Ik zei: dat heeft totaal geen zin, dan komt er weer een andere hond aan de ketting. Daarnaast gaan we ons beslist niet met adopties bezig houden. Onze overburen zijn geen slechte mensen, ze zijn het zo gewend. We gaan gewoon een goed voorbeeld geven. Dus vroeg ik Rico over op een 'playdate' met onze honden in de tuin. Rico genoot!
De tijd 27-04-2014
Ik zit in de tuin wat te lezen. Diverse vlindertjes, in kleuren wit, of blauw, of citroen, vliegen voorbij. Er komen op deze zondag nauwelijk paard en wagens voorbij, dus heerst er ook rust onder de honden. Ik heb steeds, met een knipoog, het liedje van Brigitte Kaandorp in mijn hoofd 'Mijn leven is zo zwaar'.
We zouden ons gezicht in de kerk lagen zien, maar de ochtendwandeling met honden had ons de klok doen vergeten. Toch lukt het vergeten van de tijd nog niet zo best. Hoe zet je je hoofd weer uit als je om 3 uur iemand verwacht en diegene kan uren eerder komen of uren later of helemaal niet. Hoe doet een Roemeen(se) dat, gaat hij of zij dan andere dingen doen, gewoon de deur uit en ziet wel of je dan iemand misloopt of niet? Ik moet nog wel eens denken aan mijn Roemeense ex, die op zijn klokje tikte toen ik een kwartiertje te laat kwam op onze eerste date. ' Ik ben punctueel' zei hij. Heel bijzonder.
Opeens is er weer leven in de brouwerij, de klusjesman is maar een uurtje te laat, en Izabella komt ook langs. Met een bos verse seringen voor ons. ' Ik zal elke week er voor zorgen dat jullie verse bloemen hebben'. En ze vraagt 'wil je me toestemming geven dat ik de afwas doe?' Nou mensen, als ik die toestemming niet zou geven, regelen jullie dan meteen een plekje in een gesticht, want dan ben ik niet meer normaal.
Het heeft bijna iets koloniaals, we hebben klusjesmannen, schoonmaaksters, een tuinman, een naaister.... Maar zolang beide partijen er zeer tevreden mee zijn, we scheppen werkgelegenheid, of leveren er een andere dienst voor terug, bevalt het uitstekend, zo constateer ik met een blik op het schone aanrecht.
Ik zit in de tuin wat te lezen. Diverse vlindertjes, in kleuren wit, of blauw, of citroen, vliegen voorbij. Er komen op deze zondag nauwelijk paard en wagens voorbij, dus heerst er ook rust onder de honden. Ik heb steeds, met een knipoog, het liedje van Brigitte Kaandorp in mijn hoofd 'Mijn leven is zo zwaar'.
We zouden ons gezicht in de kerk lagen zien, maar de ochtendwandeling met honden had ons de klok doen vergeten. Toch lukt het vergeten van de tijd nog niet zo best. Hoe zet je je hoofd weer uit als je om 3 uur iemand verwacht en diegene kan uren eerder komen of uren later of helemaal niet. Hoe doet een Roemeen(se) dat, gaat hij of zij dan andere dingen doen, gewoon de deur uit en ziet wel of je dan iemand misloopt of niet? Ik moet nog wel eens denken aan mijn Roemeense ex, die op zijn klokje tikte toen ik een kwartiertje te laat kwam op onze eerste date. ' Ik ben punctueel' zei hij. Heel bijzonder.
Opeens is er weer leven in de brouwerij, de klusjesman is maar een uurtje te laat, en Izabella komt ook langs. Met een bos verse seringen voor ons. ' Ik zal elke week er voor zorgen dat jullie verse bloemen hebben'. En ze vraagt 'wil je me toestemming geven dat ik de afwas doe?' Nou mensen, als ik die toestemming niet zou geven, regelen jullie dan meteen een plekje in een gesticht, want dan ben ik niet meer normaal.
Het heeft bijna iets koloniaals, we hebben klusjesmannen, schoonmaaksters, een tuinman, een naaister.... Maar zolang beide partijen er zeer tevreden mee zijn, we scheppen werkgelegenheid, of leveren er een andere dienst voor terug, bevalt het uitstekend, zo constateer ik met een blik op het schone aanrecht.
The making of 'Stil Rustic' 27-04-2014
Stil Rustic, rustieke landstijl, dat had Șoni gedachten toen hij een plank boven het bed begon te maken. Ik was toen nog niet aangekomen, maar volgde 'The making of' via Arjan's verhalen en foto's. Șoni baalde ervan dat hij wel een mooie plank had gemaakt, maar dat de muur niet recht liep.
In dezelfde 'stil rustic' kwam er een houten rekje, dat door Izabella ijverig in de 'stil rustic' kleur werd geverfd. Door Arjan in elkaar werd geschroefd, en door mij, nou ja door mij in gebruik werd genomen.
Volgend project was de kast, nog uit de inboedel geërfd, en overduidelijk stil rustic. Alleen moesten er planken in komen.
Bun, goed. Soni kwam meten. Enkele dagen later kwam hij weer meten, want hij was vergeten wat hij had gemeten. Of überhaupt dát hij had gemeten. Ik had hem eind middag verwacht, maar stond opeens aan de poort toen wij nog elders in de Auchan, de hypermarché, stonden.
Dus werd het de volgende dag.
Weer een dag later werden planken gehaald, Arjan zei dat de lokale houthandel hem zo dankbaar aankeek dat hij het daar kwam halen. Urenlang geen Șoni, die kwam vast niet, het regende ook de hele dag, en opeens was hij er toch. Hij ging de planken schuren. De volgende ochtend zat ons hele terras, incl. stoelkussentjes en hondenmandje, onder een laag houtslijpsel. Ja, want op het terras stond hij droog.
Het project 'planken in de kast' vordert gestaag een dag later.
In Nederland zou ik kant-en-klaar planken hebben gekocht, in Roemenië aanschouw ik uren en uren van noeste arbeid.
Weer een dag later is het eindelijk zover. De planken in de 'stil rustic' liggen in de kast. Met een klein randje tussen de planken zodat mijn kleding voldoende lucht krijgt. Zo had Șoni voorgesteld.
'Ga er even bij staan en kijk trots' vroeg ik hem.
Bun. Goed. Ik kan mijn kast gaan inruimen.
Stil Rustic, rustieke landstijl, dat had Șoni gedachten toen hij een plank boven het bed begon te maken. Ik was toen nog niet aangekomen, maar volgde 'The making of' via Arjan's verhalen en foto's. Șoni baalde ervan dat hij wel een mooie plank had gemaakt, maar dat de muur niet recht liep.
In dezelfde 'stil rustic' kwam er een houten rekje, dat door Izabella ijverig in de 'stil rustic' kleur werd geverfd. Door Arjan in elkaar werd geschroefd, en door mij, nou ja door mij in gebruik werd genomen.
Volgend project was de kast, nog uit de inboedel geërfd, en overduidelijk stil rustic. Alleen moesten er planken in komen.
Bun, goed. Soni kwam meten. Enkele dagen later kwam hij weer meten, want hij was vergeten wat hij had gemeten. Of überhaupt dát hij had gemeten. Ik had hem eind middag verwacht, maar stond opeens aan de poort toen wij nog elders in de Auchan, de hypermarché, stonden.
Dus werd het de volgende dag.
Weer een dag later werden planken gehaald, Arjan zei dat de lokale houthandel hem zo dankbaar aankeek dat hij het daar kwam halen. Urenlang geen Șoni, die kwam vast niet, het regende ook de hele dag, en opeens was hij er toch. Hij ging de planken schuren. De volgende ochtend zat ons hele terras, incl. stoelkussentjes en hondenmandje, onder een laag houtslijpsel. Ja, want op het terras stond hij droog.
Het project 'planken in de kast' vordert gestaag een dag later.
In Nederland zou ik kant-en-klaar planken hebben gekocht, in Roemenië aanschouw ik uren en uren van noeste arbeid.
Weer een dag later is het eindelijk zover. De planken in de 'stil rustic' liggen in de kast. Met een klein randje tussen de planken zodat mijn kleding voldoende lucht krijgt. Zo had Șoni voorgesteld.
'Ga er even bij staan en kijk trots' vroeg ik hem.
Bun. Goed. Ik kan mijn kast gaan inruimen.
Naar de hondenmooimaaksalon 28-04-2014
De voor en na foto's van 'dreadlock Bocsa', van Izabella.
De hond is vreselijk braaf geweest bij de Hondenmooimaaksalon. We kwamen daarna slechts de halve hond ophalen.
Weer terug in de tuin bij de andere honden werd ze eerst niet herkend door de andere honden en dat gaf even wat spanningen.
Ze lijkt niet meer op een schapenherdershondje, het is nu meer een Schnautzertje ofzo.
Maar dankbaar lijkt ze wel! En dat voor nog geen 15 euro....
De voor en na foto's van 'dreadlock Bocsa', van Izabella.
De hond is vreselijk braaf geweest bij de Hondenmooimaaksalon. We kwamen daarna slechts de halve hond ophalen.
Weer terug in de tuin bij de andere honden werd ze eerst niet herkend door de andere honden en dat gaf even wat spanningen.
Ze lijkt niet meer op een schapenherdershondje, het is nu meer een Schnautzertje ofzo.
Maar dankbaar lijkt ze wel! En dat voor nog geen 15 euro....
Daarna moest Arjan nog even naar het postkantoor. Er was een pakket gekomen uit de USA, en dat was niet bij ons postkantoortje terecht gekomen, ook niet bij het eerstnabijgelegen stadje, maar bij het postkantoor van de grote stad. Want daar komen de belangrijke (nou ja, alsof zij vanaf de buitenkant kunnen weten wat voor de ontvanger belangrijk is) stukken terecht. Arjan vertelde dat hij ooit een keer een doos chocolaatjes naar zijn vriendin had gestuurd, dat pakketje zag er vast indrukwekkend uit, uit Nederland, en belandde dus elders, maar zij was knap boos op hem geweest dat ze helemaal naar de stad had moeten reizen (nogal een reis met lokale busjes) voor wat chocolaatjes.
Maar wij moesten daar toch zijn voor de hondentrimmer, dus dat kwam ons prima uit. Nou nee dus. Het kan slechts op 2 dagen in de week afgehaald worden, en natuurlijk was dat niet deze dag.
Maar wij moesten daar toch zijn voor de hondentrimmer, dus dat kwam ons prima uit. Nou nee dus. Het kan slechts op 2 dagen in de week afgehaald worden, en natuurlijk was dat niet deze dag.
Bezoek aan Eniko 29-04-2014
We hebben vandaag kennis gemaakt met Eniko Rosza. Via een Nederlander die in de regio woont was deze dierenliefhebster naar ons doorverwezen. Ze wil vreselijk graag iets voor de honden in haar dorp betekenen. We hebben wat zaken rondom het opzetten van een sterilisatieproject besproken.
We hebben vandaag kennis gemaakt met Eniko Rosza. Via een Nederlander die in de regio woont was deze dierenliefhebster naar ons doorverwezen. Ze wil vreselijk graag iets voor de honden in haar dorp betekenen. We hebben wat zaken rondom het opzetten van een sterilisatieproject besproken.
Daarna zijn we even haar hond gaan bezoeken. Het is een kruising Sint-Bernard en een herdershond. Zelf heeft ze onvoldoende ruimte voor zo'n grote hond (ze had 'm gered als pup) en heeft ze er een andere eigenaar voor gezocht, en ze bezoekt de hond, Macko, dat betekent teddybeer in het Hongaars, elke week trouw. De nieuwe eigenaresse heeft er sinds kort een hondje bij, Mickey, een vreselijk grappig dingetje, iets van een Pekinees-kruising, denk ik. De grote hond is een teef, en was wat lomp naar het kleine hondje, maar dat is een reutje, en zal niet gauw een teef afsnauwen. Omdat de eigenaresse aan een drukke weg woont en een winkel heeft, kan ze overdag de hond niet los laten lopen, maar na 5 uur is Macko vrij om door de bloemenperkjes te rauzen.
BBQ bij camping Timulazu 30-04-2015
We hadden ons aangemeld voor de BBQ in het kader van de opening van de camping van stichting Timulazu. Maar eerst deze foto van een prachtig koolzaadveld, ze kleuren de wegen om ons heen zo prachtig. Maar wat bijzonderder is, is dat je aan het einde van het veld een rij zonnepanelen ziet. Of niet ziet, ik geef het toe, het is moeilijk te zien. Zo'n lange rij zonnepanelen had ik nog niet eerder op deze wijze gezien in Roemenië. We vinden het ook wel een idee voor ons huisje, wat zonnepanelen.
We hadden ons aangemeld voor de BBQ in het kader van de opening van de camping van stichting Timulazu. Maar eerst deze foto van een prachtig koolzaadveld, ze kleuren de wegen om ons heen zo prachtig. Maar wat bijzonderder is, is dat je aan het einde van het veld een rij zonnepanelen ziet. Of niet ziet, ik geef het toe, het is moeilijk te zien. Zo'n lange rij zonnepanelen had ik nog niet eerder op deze wijze gezien in Roemenië. We vinden het ook wel een idee voor ons huisje, wat zonnepanelen.
Goed, naar Sân Mărgita. Eerst even in het leuke dorpje Chirileu de afslag gemist, maar toen stuitten we op het pontje over de Mureș. Dat was een attractie op zich!
Op de camping, tevens woon-werkproject voor kansarme jongeren, kregen we een rondleiding van Esther. De camping is ruim, mooi van ligging en het leukste van alles: heeft een kinderboerderij. 'Arca lui Noe', de Ark van Noach, wacht nog op de komst van enkele dieren. Twee van elk, en ik bewonderde ook even de twee honden van Esther. En verbaasde me over het feit dat het kleine hondje de moeder was van de veel grotere hond.
Op de bbq troffen we ook Ad en Janneke, Marike en Janna aan. Gezellig!
De bbq was eigenlijk weer de eerste echte maaltijd in dagen, want ik was wat zwak, ziek en vooral heel misselijk geweest.
De goedbedoelende Izabella was nog hard op zoek gegaan naar wat kruiden om thee van te maken, dat leek me een goed idee, maar ze had ook bij diverse buurtjes gevraagd naar medicamenten tegen de diarree, en kwam met wat pilletjes aan. Daar ben ik toch voorzichtiger mee. Even gegoogled, en nee, niet genomen. Was vooral tegen cholera of giardia infectie, maar dan wilde ik toch eerst weten of ik dat had. Dus ik nam ze niet, daar was ze boos over.
Op de bbq troffen we ook Ad en Janneke, Marike en Janna aan. Gezellig!
De bbq was eigenlijk weer de eerste echte maaltijd in dagen, want ik was wat zwak, ziek en vooral heel misselijk geweest.
De goedbedoelende Izabella was nog hard op zoek gegaan naar wat kruiden om thee van te maken, dat leek me een goed idee, maar ze had ook bij diverse buurtjes gevraagd naar medicamenten tegen de diarree, en kwam met wat pilletjes aan. Daar ben ik toch voorzichtiger mee. Even gegoogled, en nee, niet genomen. Was vooral tegen cholera of giardia infectie, maar dan wilde ik toch eerst weten of ik dat had. Dus ik nam ze niet, daar was ze boos over.