Me I'm the best 05-01-2014
Roemenen hebben vaak een grote dosis handigheid om iets te maken of te repareren. Ze zijn immers opgegroeid in een tijd dat je niks had, en op handigheid was aangewezen. Helaas gaat zelfkennis en handigheid niet samen, ik bedoel, als iemand zegt iets te kunnen valt daar volstrekt niet op te vertrouwen, en omgekeerd kan iemand waar je op het eerste gezicht geen vertrouwen in zou hebben, opeens verdraaid handig uit hoek komen.
Mijn eerste ervaring dateert van 10 jaar terug, met Liefje. Hij zei altijd 'Me, I'm the best'. Maar laten we even wat praktijkvoorbeelden van zijn hulpvaardigheid bekijken. Hij hielp een kennis met het oppompen van de autobanden bij een benzinestation. Daar deed hij zoveel lucht in, dat twee van de banden zijn geknapt. Hij hielp dezelfde kennis met het ontdooien van de koelkast. Maar het ging hem niet snel genoeg, hij pakte een flink mes om het ijs er vanaf te hakken, en stootte door de wand heen, en het was einde verhaal koelkast. Ook hielp hij een andere kennis met het leggen van tapijt. Hij sneed het echter verkeerd af, en ja, te kort, en niet te lang. Dus als hij in een hulpvaardige bui was als hij bij mij was, riep ik altijd meteen 'nee, dank je'.
In Roemenië roepen ook veel mensen 'Ik ben de chef'. Zou kunnen, denk ik dan. Zou ook heel goed opschepperij kunnen zijn. Eerst zien, dan geloven.
Maar het verhaal krijgt een staartje als ik denk 'ik zal zijn naam eens googelen, wat zou er tien jaar later van hem terecht zijn gekomen.' Nou, dit:
www.herald.ie/news/hero-pedestrians-save-eight-residents-in-city-arson-attack-29830201.html
En met filmpje:
http://www.irishmirror.ie/news/irish-news/dublin-fire-video-exclusive-brave-2914193
Roemenen hebben vaak een grote dosis handigheid om iets te maken of te repareren. Ze zijn immers opgegroeid in een tijd dat je niks had, en op handigheid was aangewezen. Helaas gaat zelfkennis en handigheid niet samen, ik bedoel, als iemand zegt iets te kunnen valt daar volstrekt niet op te vertrouwen, en omgekeerd kan iemand waar je op het eerste gezicht geen vertrouwen in zou hebben, opeens verdraaid handig uit hoek komen.
Mijn eerste ervaring dateert van 10 jaar terug, met Liefje. Hij zei altijd 'Me, I'm the best'. Maar laten we even wat praktijkvoorbeelden van zijn hulpvaardigheid bekijken. Hij hielp een kennis met het oppompen van de autobanden bij een benzinestation. Daar deed hij zoveel lucht in, dat twee van de banden zijn geknapt. Hij hielp dezelfde kennis met het ontdooien van de koelkast. Maar het ging hem niet snel genoeg, hij pakte een flink mes om het ijs er vanaf te hakken, en stootte door de wand heen, en het was einde verhaal koelkast. Ook hielp hij een andere kennis met het leggen van tapijt. Hij sneed het echter verkeerd af, en ja, te kort, en niet te lang. Dus als hij in een hulpvaardige bui was als hij bij mij was, riep ik altijd meteen 'nee, dank je'.
In Roemenië roepen ook veel mensen 'Ik ben de chef'. Zou kunnen, denk ik dan. Zou ook heel goed opschepperij kunnen zijn. Eerst zien, dan geloven.
Maar het verhaal krijgt een staartje als ik denk 'ik zal zijn naam eens googelen, wat zou er tien jaar later van hem terecht zijn gekomen.' Nou, dit:
www.herald.ie/news/hero-pedestrians-save-eight-residents-in-city-arson-attack-29830201.html
En met filmpje:
http://www.irishmirror.ie/news/irish-news/dublin-fire-video-exclusive-brave-2914193
Klimaatbeheersing 1.0 7-1-2014
Als ik Roemeens bezoek had, begreep ik nooit waarom ze de verwarming voluit zetten en dan een raam of een deur open lieten staan, dat is toch verspilling?
Maar sinds het eerste verblijf in het huisje begrijp ik het. Het vuur van de houtgestookte kachel kan soms flink oplaaien, en als het warm is, dan..... inderdaad, zet je een deur wat meer open. En in mijn slaapkamer is er gasverwarming met twee standen, te weten aan en uit. Dus als het warm is, dan ..... inderdaad, zet je een raam of een deur open. Gelukkig heeft de broer van Arjan voor een koolmonoxydemeter gezorgd, zodat ik geen parkietje hoefde te kopen. Het groene lampje van de meter zag er geruststellend uit.
Als ik Roemeens bezoek had, begreep ik nooit waarom ze de verwarming voluit zetten en dan een raam of een deur open lieten staan, dat is toch verspilling?
Maar sinds het eerste verblijf in het huisje begrijp ik het. Het vuur van de houtgestookte kachel kan soms flink oplaaien, en als het warm is, dan..... inderdaad, zet je een deur wat meer open. En in mijn slaapkamer is er gasverwarming met twee standen, te weten aan en uit. Dus als het warm is, dan ..... inderdaad, zet je een raam of een deur open. Gelukkig heeft de broer van Arjan voor een koolmonoxydemeter gezorgd, zodat ik geen parkietje hoefde te kopen. Het groene lampje van de meter zag er geruststellend uit.
The Great Migration - 30-01-2014
Dat Roemenië een verwarrend land kan zijn is bekend, maar dat Roemenië ook voor veel verwarring zorgt buiten de landsgrenzen is soms wat irritanter. Hoe vaak ik mensen niet heb horen beweren dat ze niet bij de EU mogen komen. Halloooooo, daar zitten ze al bij sinds 2007. De kwestie Schengen stuit vooral op veel onbegrip bij de Roemenen zelf, die de vrije doorgang zonder paspoortcontroles steevast verwarren met het recht op arbeid. En dan sinds 2014 dan uiteindelijk na 7 jaar het recht op die vrije arbeid. Zonder Schengen. De pers spreekt de verwachting uit overspoeld worden door Roemenen en Bulgaren. Steeds als ik mijn verhuisplannen noem, zeggen mensen, maar ze komen toch allemaal hier naar toe, waarom ga je dan daar heen?
Tijd voor mijn Two Cents over migratie. Ik zie globaal drie categorieën van migratie.
Ten eerste de hooggeschoolde mensen, die via werk of universiteit al lang in de mogelijkheid waren om het land te verlaten op basis van hun expertise. En waarvan ik het volstrekt logisch vind dat ze elders gaan werken als ze een betere baan kunnen vinden. Maar voor het land is het een verlies dat juist dit hooggeschoolde personeel het land reeds heeft verlaten. Zo lans ik dat een kwart (!) van de artsen het land heeft verlaten. "Roemenië leidt artsen op voor Frankrijk" las ik op een blog.
Ten tweede de niet noodzakelijkerwijs laaggeschoolde mensen, die werken in de laaggeschoolde arbeid, zoals de land- en tuinbouw, de bouw, de transportsector en de seksbranche. Ook zij zijn al ruimschoots aanwezig in Nederland, vaak als zzp'er werkzaam, maar ook op seizoenscontracten. Dat was al mogelijk vóór 2014.
Wanneer is er sprake van arbeidsverdringing? Als je de Nederlanders echt niet warm kan krijgen voor het aspergesteken, dan kun je toch niet van baantjes afpikken spreken? Of is het wel arbeidsverdringing omdat er onderbetaald wordt? Naar Nederlandse normen dan, de Roemenen willen doorgaans liever onderbetaald worden dan dat ze helemaal geen werk hebben, is mijn indruk. Ons geld is daar gewoon veel meer waard. Als ik hoor dat de uitbreiding van de Eemshaven in Groningen grotendeels door arbeidsmigranten is gebouwd, terwijl er in die regio relatief veel werkloosheid heerst, dan begrijp ik de mechanismen wel, maar scheef zit het wel.
En ten derde is er al vele jaren migratie van het boevengilde. De (on)georganiseerde bedelaarsbendes, de muzikanten, de krantjesverkopers, de skimmers, de zakkenrollers, de koperdieven, you name it, they do it.
Die zijn er al, ze konden los van Schengen en los van het recht op arbeid al gewoon de grens over. Ik vind het soms wel tragisch dat de Roma, wat de meeste van hen zijn, de hardwerkende Roemenen, want die zijn er ook, in een kwaad daglicht stelt. De gemiddelde krantenlezer onthoudt alleen dat het 'een Roemeen' betreft als er weer narigheid te melden is.
Dus hoeveel er nou echt nog bovenop deze migranten erbij komen, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat er zoveel treurige kanten aan migratie zitten. Op een bevolking van 22 miljoen is reeds 3 miljoen, als het al niet meer is, sommigen houden het op 4 miljoen, in het buitenland. Die 3 miljoen moet je zien als de beroepsbevolking, dus niet van de totale bevolking, die ook kinderen en ouderen omvat. Op het platteland zie je slechts die ouderen en kinderen, de generatie van 20-50 jaar is werkzaam in het buitenland.
En ik dacht aan de film die ik in 2011 zag, 'Mama Illegal'. Waar een Moldavisch schoolklasje werd getoond en de lerares aanwees in welk land de ouders van dat en dat kind werkten. Iets van driekwart van de klas groeide op bij de grootouders en kende de ouders vooral van Skype. De Moldavische vrouw met wie ik naar de film was huilde geluidloos naast me. Ze voegde er later aan toe dat haar moeder onderwijzeres is en dat het precies zo is.
De prijs van migratie is hoog, zowel voor de vertrekkers, de achterblijvers en voor de ontvangende landen. De bedrijven die gebruik van ze maken lijken me de enige echte winnaars. Maar als ik toevallig in een ander land geboren was zou ik net zo de kans aangrijpen om het elders beter te krijgen....
Dat Roemenië een verwarrend land kan zijn is bekend, maar dat Roemenië ook voor veel verwarring zorgt buiten de landsgrenzen is soms wat irritanter. Hoe vaak ik mensen niet heb horen beweren dat ze niet bij de EU mogen komen. Halloooooo, daar zitten ze al bij sinds 2007. De kwestie Schengen stuit vooral op veel onbegrip bij de Roemenen zelf, die de vrije doorgang zonder paspoortcontroles steevast verwarren met het recht op arbeid. En dan sinds 2014 dan uiteindelijk na 7 jaar het recht op die vrije arbeid. Zonder Schengen. De pers spreekt de verwachting uit overspoeld worden door Roemenen en Bulgaren. Steeds als ik mijn verhuisplannen noem, zeggen mensen, maar ze komen toch allemaal hier naar toe, waarom ga je dan daar heen?
Tijd voor mijn Two Cents over migratie. Ik zie globaal drie categorieën van migratie.
Ten eerste de hooggeschoolde mensen, die via werk of universiteit al lang in de mogelijkheid waren om het land te verlaten op basis van hun expertise. En waarvan ik het volstrekt logisch vind dat ze elders gaan werken als ze een betere baan kunnen vinden. Maar voor het land is het een verlies dat juist dit hooggeschoolde personeel het land reeds heeft verlaten. Zo lans ik dat een kwart (!) van de artsen het land heeft verlaten. "Roemenië leidt artsen op voor Frankrijk" las ik op een blog.
Ten tweede de niet noodzakelijkerwijs laaggeschoolde mensen, die werken in de laaggeschoolde arbeid, zoals de land- en tuinbouw, de bouw, de transportsector en de seksbranche. Ook zij zijn al ruimschoots aanwezig in Nederland, vaak als zzp'er werkzaam, maar ook op seizoenscontracten. Dat was al mogelijk vóór 2014.
Wanneer is er sprake van arbeidsverdringing? Als je de Nederlanders echt niet warm kan krijgen voor het aspergesteken, dan kun je toch niet van baantjes afpikken spreken? Of is het wel arbeidsverdringing omdat er onderbetaald wordt? Naar Nederlandse normen dan, de Roemenen willen doorgaans liever onderbetaald worden dan dat ze helemaal geen werk hebben, is mijn indruk. Ons geld is daar gewoon veel meer waard. Als ik hoor dat de uitbreiding van de Eemshaven in Groningen grotendeels door arbeidsmigranten is gebouwd, terwijl er in die regio relatief veel werkloosheid heerst, dan begrijp ik de mechanismen wel, maar scheef zit het wel.
En ten derde is er al vele jaren migratie van het boevengilde. De (on)georganiseerde bedelaarsbendes, de muzikanten, de krantjesverkopers, de skimmers, de zakkenrollers, de koperdieven, you name it, they do it.
Die zijn er al, ze konden los van Schengen en los van het recht op arbeid al gewoon de grens over. Ik vind het soms wel tragisch dat de Roma, wat de meeste van hen zijn, de hardwerkende Roemenen, want die zijn er ook, in een kwaad daglicht stelt. De gemiddelde krantenlezer onthoudt alleen dat het 'een Roemeen' betreft als er weer narigheid te melden is.
Dus hoeveel er nou echt nog bovenop deze migranten erbij komen, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat er zoveel treurige kanten aan migratie zitten. Op een bevolking van 22 miljoen is reeds 3 miljoen, als het al niet meer is, sommigen houden het op 4 miljoen, in het buitenland. Die 3 miljoen moet je zien als de beroepsbevolking, dus niet van de totale bevolking, die ook kinderen en ouderen omvat. Op het platteland zie je slechts die ouderen en kinderen, de generatie van 20-50 jaar is werkzaam in het buitenland.
En ik dacht aan de film die ik in 2011 zag, 'Mama Illegal'. Waar een Moldavisch schoolklasje werd getoond en de lerares aanwees in welk land de ouders van dat en dat kind werkten. Iets van driekwart van de klas groeide op bij de grootouders en kende de ouders vooral van Skype. De Moldavische vrouw met wie ik naar de film was huilde geluidloos naast me. Ze voegde er later aan toe dat haar moeder onderwijzeres is en dat het precies zo is.
De prijs van migratie is hoog, zowel voor de vertrekkers, de achterblijvers en voor de ontvangende landen. De bedrijven die gebruik van ze maken lijken me de enige echte winnaars. Maar als ik toevallig in een ander land geboren was zou ik net zo de kans aangrijpen om het elders beter te krijgen....
Jelle Brandt Corstius 11-03-2014
Geweldig leuke avond gehad. Ben naar een lezing van Jelle Brandt Corstius geweest. Oorspronkelijk zouden vanavond mijn vader en zijn vrouw naar Haarlem komen, maar ze werden ziek, en die avond daarvoor zag ik Jelle Brandt Corstius bij Pauw & Witteman, ik ben groot fan van zowel zijn boeken als televisieprogramma’s, en hoorde ik dat hij deze week lezingen in het land gaf. Laat dat nou net de volgende avond bij mij in de regio op mijn vrijgekomen avond zijn! De verhalen van Jelle over zijn tijd in Rusland kun je zo ongeveer één op één leggen met de dingen die je mee kunt maken in Roemenië, daarom zijn ze zo herkenbaar voor mij. Hij wist zo mooi uit te leggen dat in Nederland alles vanzelfsprekend is, en dat er niets mogelijk is, en dat in Rusland niets vanzelfsprekend is, en dat alles mogelijk is. En dat daar in beide gevallen voordelen (en natuurlijk ook nadelen) aan vast zitten.
Maar nadeel van Rusland is toch wel de enorme corruptie, en mensen kunnen zich er nauwelijks een voorstelling van maken hoe enorm dat het gehele leven beïnvloedt. Wat doe je als je bent gefouilleerd door de politie en je mist daarna je portemonnee?
Jelle vertelde dat Georgië het corruptieprobleem tijdens de Rozenrevolutie goed heeft aangepakt. Alle politieagenten werden ontslagen, 10% werd weer aangenomen tegen 10x zoveel salaris. Zou een tipje voor Roemenië kunnen zijn.
Het ging daarna nog even over Sochi, en de man die Jelle interviewde, zei dat hij blij was dat de man die verantwoordelijk was geweest voor het niet opengaan van een olympische ring tijdens de openingsceremonie, niet naar de Goelag was gestuurd, en dat ze er nog een grapje van hebben kunnen maken. ‘Nou’, zei Jelle, ‘die man is dus sindsdien verdwenen. Ik wil niet zeggen dat hij dood is, maar hij is wel weg. En het idee van dat grapje is geheel op het conto te schrijven van een Amerikaans PR bureau, want zoveel humor hebben die Russen zelf niet’.
Hij had ook het begrip ‘Parallelle Jelle’ geïntroduceerd. Er is een Jelle waarvan mensen een beeld hebben via zijn boeken en de televisie, en er is een echte Jelle. In zijn Boekenweekessay ‘Arctisch Dagboek’ had hij vooral veel last van mensen die op de Parallelle Jelle afkwamen en hem overstelpen met hun eigen reiservaringen. Tja, hoe ging ik dat nou aanpakken, ik wilde toch eigenlijk hetzelfde doen. De oplossing was simpel. Ik wilde het essay graag ter plekke aanschaffen, Jelle zat klaar om te signeren, helaas had de boekhandel had het niet meegenomen op deze avond. Vrij lastig als je dat net die week promoot. Maar ik mag het alsnog komen ophalen. ik kon echter een ander boek kopen wat pas van hem uit was, het boek ‘Van Bakoe tot Batoemi’. Ik besloot dit boek aan Arjan op te dragen (want zelf wil ik geen dode bomen meer in de kast zetten, ik ben over op de e-books, de boekhandelaar zei nog tegen me dat ik zijn winkel kapot maakte) , en vroeg Jelle om het te signeren voor Arjan, en ik voegde er aan toe ‘die in een moeilijk land woont’. Zo kwam het gesprek op Roemenië, ik voegde er aan toe dat ik er binnenkort ook ga wonen, en hij vroeg belangstellend waar (ik zei in Transsylvanië), en wat we er gaan doen (ik zei vooral niks doen, maar ook een klein beetje met het Hollandse Vingertje zwaaien en ons bezig houden met hondenwelzijn). Hij vond het geweldig en wenste ons veel plezier. (Later las ik in zijn boek dat ie die mutsen van hondenliefhebbers maar niks vond, of woorden van gelijke strekking).
Geweldig leuke avond gehad. Ben naar een lezing van Jelle Brandt Corstius geweest. Oorspronkelijk zouden vanavond mijn vader en zijn vrouw naar Haarlem komen, maar ze werden ziek, en die avond daarvoor zag ik Jelle Brandt Corstius bij Pauw & Witteman, ik ben groot fan van zowel zijn boeken als televisieprogramma’s, en hoorde ik dat hij deze week lezingen in het land gaf. Laat dat nou net de volgende avond bij mij in de regio op mijn vrijgekomen avond zijn! De verhalen van Jelle over zijn tijd in Rusland kun je zo ongeveer één op één leggen met de dingen die je mee kunt maken in Roemenië, daarom zijn ze zo herkenbaar voor mij. Hij wist zo mooi uit te leggen dat in Nederland alles vanzelfsprekend is, en dat er niets mogelijk is, en dat in Rusland niets vanzelfsprekend is, en dat alles mogelijk is. En dat daar in beide gevallen voordelen (en natuurlijk ook nadelen) aan vast zitten.
Maar nadeel van Rusland is toch wel de enorme corruptie, en mensen kunnen zich er nauwelijks een voorstelling van maken hoe enorm dat het gehele leven beïnvloedt. Wat doe je als je bent gefouilleerd door de politie en je mist daarna je portemonnee?
Jelle vertelde dat Georgië het corruptieprobleem tijdens de Rozenrevolutie goed heeft aangepakt. Alle politieagenten werden ontslagen, 10% werd weer aangenomen tegen 10x zoveel salaris. Zou een tipje voor Roemenië kunnen zijn.
Het ging daarna nog even over Sochi, en de man die Jelle interviewde, zei dat hij blij was dat de man die verantwoordelijk was geweest voor het niet opengaan van een olympische ring tijdens de openingsceremonie, niet naar de Goelag was gestuurd, en dat ze er nog een grapje van hebben kunnen maken. ‘Nou’, zei Jelle, ‘die man is dus sindsdien verdwenen. Ik wil niet zeggen dat hij dood is, maar hij is wel weg. En het idee van dat grapje is geheel op het conto te schrijven van een Amerikaans PR bureau, want zoveel humor hebben die Russen zelf niet’.
Hij had ook het begrip ‘Parallelle Jelle’ geïntroduceerd. Er is een Jelle waarvan mensen een beeld hebben via zijn boeken en de televisie, en er is een echte Jelle. In zijn Boekenweekessay ‘Arctisch Dagboek’ had hij vooral veel last van mensen die op de Parallelle Jelle afkwamen en hem overstelpen met hun eigen reiservaringen. Tja, hoe ging ik dat nou aanpakken, ik wilde toch eigenlijk hetzelfde doen. De oplossing was simpel. Ik wilde het essay graag ter plekke aanschaffen, Jelle zat klaar om te signeren, helaas had de boekhandel had het niet meegenomen op deze avond. Vrij lastig als je dat net die week promoot. Maar ik mag het alsnog komen ophalen. ik kon echter een ander boek kopen wat pas van hem uit was, het boek ‘Van Bakoe tot Batoemi’. Ik besloot dit boek aan Arjan op te dragen (want zelf wil ik geen dode bomen meer in de kast zetten, ik ben over op de e-books, de boekhandelaar zei nog tegen me dat ik zijn winkel kapot maakte) , en vroeg Jelle om het te signeren voor Arjan, en ik voegde er aan toe ‘die in een moeilijk land woont’. Zo kwam het gesprek op Roemenië, ik voegde er aan toe dat ik er binnenkort ook ga wonen, en hij vroeg belangstellend waar (ik zei in Transsylvanië), en wat we er gaan doen (ik zei vooral niks doen, maar ook een klein beetje met het Hollandse Vingertje zwaaien en ons bezig houden met hondenwelzijn). Hij vond het geweldig en wenste ons veel plezier. (Later las ik in zijn boek dat ie die mutsen van hondenliefhebbers maar niks vond, of woorden van gelijke strekking).