Bezoek Anouk - Dag een - 07-04-2016
Zo heerlijk om mijn geliefde land te laten zien aan Anouk en dezelfde manier van vakantie vieren te hebben. Dat wil zeggen enorm houden van dieren en het plattelandsleven, en van fotograferen. Dus we vorderden maar traag, steeds sprongen we weer uit de auto met onze camera. Fijn dat mensen het leuk vinden om gefotografeerd te worden.
Zo heerlijk om mijn geliefde land te laten zien aan Anouk en dezelfde manier van vakantie vieren te hebben. Dat wil zeggen enorm houden van dieren en het plattelandsleven, en van fotograferen. Dus we vorderden maar traag, steeds sprongen we weer uit de auto met onze camera. Fijn dat mensen het leuk vinden om gefotografeerd te worden.
Bezoek Anouk - Dag twee - 09-04-2015
Vandaag naar de biologische markt in Sibiu gegaan. Fijn sfeertje, en weer vonden mensen het zo leuk om gefotografeerd te worden. Ze vroegen er zelf om en schoten al in de houding. Maar één man begon ons de les te lezen, of we het wel netjes vroegen, en dat doen we zeker. Soms ook non-verbaal; oogcontact, een glimlach en naar je camera wijzen, maar dat vond hij niet genoeg. Doen we dat ook zo onbeleefd in ons eigen land? Ach, een op de miljoen die er zo over denkt, de anderen vonden het juist een eer om op te foto te gaan. Een knul met narcisjes wist me zo te charmeren dat ik zijn hele voorraad opkocht (nou ja, 3 bosjes).
In Sibiu centrum bleken ze de Internationale Romadag te vieren, en genoten we van de muziek en hoopten dat de mooie meiden met zwierige rokken zouden gaan dansen. Maar dat duurde ons te lang.
Een vrouw met rieten mandjes wilde ook op de foto en noteerde haar gegevens om haar een printje te sturen (dat doe ik ook altijd). We zagen in onze ooghoeken oom agent aan komen schuiven. En ja hoor, ze had geen ventvergunning, dus hij zei inpakken en wegwezen.
Op de terugweg wilde ik Anouk nog even een paar imposante Kaukasische herders laten zien, die ik ooit als beer in een hokje had aangezien. De eigenaar van de sloop was er niet meer, en de honden liepen los. Maar niks wakerigs, twee liepen weg en eentje kwam aan hek hek schuren om te worden geaaid. Maar ik weet zeker dat als we kwaads in zin hebben dat ze dan hun mannetje wel staan.
Vandaag naar de biologische markt in Sibiu gegaan. Fijn sfeertje, en weer vonden mensen het zo leuk om gefotografeerd te worden. Ze vroegen er zelf om en schoten al in de houding. Maar één man begon ons de les te lezen, of we het wel netjes vroegen, en dat doen we zeker. Soms ook non-verbaal; oogcontact, een glimlach en naar je camera wijzen, maar dat vond hij niet genoeg. Doen we dat ook zo onbeleefd in ons eigen land? Ach, een op de miljoen die er zo over denkt, de anderen vonden het juist een eer om op te foto te gaan. Een knul met narcisjes wist me zo te charmeren dat ik zijn hele voorraad opkocht (nou ja, 3 bosjes).
In Sibiu centrum bleken ze de Internationale Romadag te vieren, en genoten we van de muziek en hoopten dat de mooie meiden met zwierige rokken zouden gaan dansen. Maar dat duurde ons te lang.
Een vrouw met rieten mandjes wilde ook op de foto en noteerde haar gegevens om haar een printje te sturen (dat doe ik ook altijd). We zagen in onze ooghoeken oom agent aan komen schuiven. En ja hoor, ze had geen ventvergunning, dus hij zei inpakken en wegwezen.
Op de terugweg wilde ik Anouk nog even een paar imposante Kaukasische herders laten zien, die ik ooit als beer in een hokje had aangezien. De eigenaar van de sloop was er niet meer, en de honden liepen los. Maar niks wakerigs, twee liepen weg en eentje kwam aan hek hek schuren om te worden geaaid. Maar ik weet zeker dat als we kwaads in zin hebben dat ze dan hun mannetje wel staan.
Bezoek Anouk - Dag drie - 10-04-2015
Bij het sorteren en bewerken van mijn foto's word ik zo blij! Want zie steeds dat blije hoofd van Anouk op mijn foto's. De hele dag straalde ze, zo in haar element in de natuur en tussen de dieren. Zo is Roemenië bedoeld! We bezochten de Ferme Bio en maakten een paardentochtje.
Anouk gaf nog een soort van therapie aan een gehandicapt lammetje, dat onder andere qua rug en kopje niet goed is. Maar daarna hoorde ik dat de varkens in het naastgelegen hok het lammetje later bij een pootje te pakken kregen, het hun hok in wisten te trekken, en hebben opgegeten. De natuur is soms ook gruwelijk.
Maar te paard vooral prachtig. We hadden in de ochtend niet echt geweldig weer, maar het klaarde redelijk op toen we daar aankwamen, en nét nadat we terug kwamen van de rit brak het noodweer los. Wat een mazzel hadden we.
Bij het sorteren en bewerken van mijn foto's word ik zo blij! Want zie steeds dat blije hoofd van Anouk op mijn foto's. De hele dag straalde ze, zo in haar element in de natuur en tussen de dieren. Zo is Roemenië bedoeld! We bezochten de Ferme Bio en maakten een paardentochtje.
Anouk gaf nog een soort van therapie aan een gehandicapt lammetje, dat onder andere qua rug en kopje niet goed is. Maar daarna hoorde ik dat de varkens in het naastgelegen hok het lammetje later bij een pootje te pakken kregen, het hun hok in wisten te trekken, en hebben opgegeten. De natuur is soms ook gruwelijk.
Maar te paard vooral prachtig. We hadden in de ochtend niet echt geweldig weer, maar het klaarde redelijk op toen we daar aankwamen, en nét nadat we terug kwamen van de rit brak het noodweer los. Wat een mazzel hadden we.
Bezoek Anouk - Dag vier - 12-04-2016
Bij toeval (nou niet dus!) liepen we de man tegen het lijf die een hond die ik sinds pup kende had meegenomen van het lokale stationnetje. De hond die juist z'n vrijheid zo lief had lag nu eenzaam aan de ketting. Of we hem wilden zien. Jazeker! En toen zei hij dat ie hem niet meer wilde, misschien blafte hij te weinig? Hij sloeg hem echt niet hoor. Ik moest hem maar mee nemen. Met 9 honden in de tuin was dat niet meteen mijn bedoeling, maar ik ging er over nadenken. Anouk en ik wilde hem daar hoe dan ook weghalen, en gisteren hebben we dat gedaan. Het was verdraaid spannend en lastig om hem van een ingewikkelde ketting af te krijgen, en heel emotioneel. Anouk heeft het gefilmd, en het filmpje heeft al heel wat mensen beroerd!
Ondertussen is Anouk weer geland in NL en heeft de knoop doorgehakt, ze wil Taka graag adopteren. Het is een hond die voor de veel mensen ongeschikt zou zijn, maar die twee die horen bij elkaar! Alweer een bezoeker die aan een hond is blijven hangen!
Bij toeval (nou niet dus!) liepen we de man tegen het lijf die een hond die ik sinds pup kende had meegenomen van het lokale stationnetje. De hond die juist z'n vrijheid zo lief had lag nu eenzaam aan de ketting. Of we hem wilden zien. Jazeker! En toen zei hij dat ie hem niet meer wilde, misschien blafte hij te weinig? Hij sloeg hem echt niet hoor. Ik moest hem maar mee nemen. Met 9 honden in de tuin was dat niet meteen mijn bedoeling, maar ik ging er over nadenken. Anouk en ik wilde hem daar hoe dan ook weghalen, en gisteren hebben we dat gedaan. Het was verdraaid spannend en lastig om hem van een ingewikkelde ketting af te krijgen, en heel emotioneel. Anouk heeft het gefilmd, en het filmpje heeft al heel wat mensen beroerd!
Ondertussen is Anouk weer geland in NL en heeft de knoop doorgehakt, ze wil Taka graag adopteren. Het is een hond die voor de veel mensen ongeschikt zou zijn, maar die twee die horen bij elkaar! Alweer een bezoeker die aan een hond is blijven hangen!
Verjaardagskadootje - 14-04-2016
Morgen vertrek je naar Nederland, poepiedoepie van me. Ik zal je missen, je bent een heerlijke hond, al heb je puppygedrag, toch zie ik al het kalme en evenwichtige karakter in je, dat de inheemse Roemeense herdershonden (horen te) kenmerken. En je kan zo heerlijk neusie-neusie doen.
Ik vond je op mijn verjaardag, je was een sneu hoopje in een greppel hier in het bos, de veevoederzak er nog naast. Ik noemde je Cadou (kado in het Roemeens). Je had een bonte verzameling aan parasieten bij je, en een vreselijk vieze, klitterige vacht.
Dag verjaardagskadootje van me, ik ben blij dat ik je opraapte, je bent het waard!
Morgen vertrek je naar Nederland, poepiedoepie van me. Ik zal je missen, je bent een heerlijke hond, al heb je puppygedrag, toch zie ik al het kalme en evenwichtige karakter in je, dat de inheemse Roemeense herdershonden (horen te) kenmerken. En je kan zo heerlijk neusie-neusie doen.
Ik vond je op mijn verjaardag, je was een sneu hoopje in een greppel hier in het bos, de veevoederzak er nog naast. Ik noemde je Cadou (kado in het Roemeens). Je had een bonte verzameling aan parasieten bij je, en een vreselijk vieze, klitterige vacht.
Dag verjaardagskadootje van me, ik ben blij dat ik je opraapte, je bent het waard!
Paasmarkt 29-04-2016
Jammer dat het weer even niet zo mee zit, maar toch even de Paasmarkt in Sibiu meegepikt.
De mevrouw bij de potjes lijkt wat stuurs te kijken, maar dat was ze in het echt helemaal niet, en ze liet ons allerlei lekkers proeven van haar mooie huisvlijt. Ik kocht onder andere een heerlijke knoflookchutney.
Jammer dat het weer even niet zo mee zit, maar toch even de Paasmarkt in Sibiu meegepikt.
De mevrouw bij de potjes lijkt wat stuurs te kijken, maar dat was ze in het echt helemaal niet, en ze liet ons allerlei lekkers proeven van haar mooie huisvlijt. Ik kocht onder andere een heerlijke knoflookchutney.
Het verloren schaap 30-04-2016
Sjoni ging op zoek naar een verloren lam, hoe toepasselijk met Pasen, maar kwam terug met paddenstoeltjes.
Hij had vanaf 6 uur vanochtend een lam in de heuvels horen jammeren. Eerst ging hij informeren bij een bekende schaapsherder, nee die miste geen lam. En voelde zich verder niet geroepen om actie te ondernemen als het beest niet van hem was. Dus trok Sjoni de laarzen aan en ging op zoek. Maar hij kon het lam niet vinden en hoorde na een tijdje ook geen geblaat meer. Ondertussen kwam hij wel veel paddenstoeltjes tegen en ging hij aan de pluk. Nu zit hij ze met een lampje op zijn hoofd schoon te blazen, want we willen geen wormpjes opeten.
Wat we daarna met het lam hadden moeten doen is vers twee. Zowel hij, onderweg, als ik, thuis, dachten: straks beschuldigen ze ons van diefstal. Ik heb al meer uit hulpvaardigheid ellende op de nek gehaald. Maar hij had medelijden met het arme schaapje. Nu is het stil, zouden de vossen een paasmaaltijd hebben?
Sjoni ging op zoek naar een verloren lam, hoe toepasselijk met Pasen, maar kwam terug met paddenstoeltjes.
Hij had vanaf 6 uur vanochtend een lam in de heuvels horen jammeren. Eerst ging hij informeren bij een bekende schaapsherder, nee die miste geen lam. En voelde zich verder niet geroepen om actie te ondernemen als het beest niet van hem was. Dus trok Sjoni de laarzen aan en ging op zoek. Maar hij kon het lam niet vinden en hoorde na een tijdje ook geen geblaat meer. Ondertussen kwam hij wel veel paddenstoeltjes tegen en ging hij aan de pluk. Nu zit hij ze met een lampje op zijn hoofd schoon te blazen, want we willen geen wormpjes opeten.
Wat we daarna met het lam hadden moeten doen is vers twee. Zowel hij, onderweg, als ik, thuis, dachten: straks beschuldigen ze ons van diefstal. Ik heb al meer uit hulpvaardigheid ellende op de nek gehaald. Maar hij had medelijden met het arme schaapje. Nu is het stil, zouden de vossen een paasmaaltijd hebben?
Pasen 01-05-2016
Orthodox Pasen 2016 gevierd bij Carmen en haar familie. Het was een geweldig geslaagde middag. Met veel eten en drinken, zoals het betaamt in Roemenië, met traditionele gebruiken, met kadootjes, maar vooral met heel veel warmte en vrolijkheid.
We aten onder andere drob, een heerlijke paté.
Carmen maakt (bijna) alles zelf, vanaf de basis, en had dan ook vele dagen voorafgaand voor Pasen lange dagen in de keuken doorgebracht.
'Hoe vieren jullie Pasen', vroeg ze? Nou, het koken besteden we soms uit door naar een restaurant te gaan, of we gaan thuis gourmetten in kleine pannetjes (liet een paar foto's zien op mijn smartphone). Maar dágen in de keuken staan? Ik ken in Nederland niemand die dat doet....
En er waren veel kadootjes, ik kreeg maar liefst 3 verschillende tasjes vol met verrassingen, jemig zeg, het was alsof ik jarig was! Carmen was nog blijer met haar presentje. Ze is een enorm grote fan van André Rieu en we liepen stad en land af om de cd van het concert van André Rieu in Boekarest te vinden.
In juni komt hij weer concerten geven, want André houdt van Roemenië, en Roemenië van André.
En toen kwam het traditionele eiertikken.
De een zegt dan Hristos a inviat en de ander antwoordt dan Adevarat a inviat (de Here is herrezen - hij is waarachtig herrezen) en dan tik je met de eieren. Wiens ei nog heel is gaat verder met tikken, tot er eentje overblijft met het 'sterkste' ei.
Klapstuk van de dag: de schotel met overheerlijke sarmale. Want zonder sarmale is het geen feest, zegt Carmen.
Orthodox Pasen 2016 gevierd bij Carmen en haar familie. Het was een geweldig geslaagde middag. Met veel eten en drinken, zoals het betaamt in Roemenië, met traditionele gebruiken, met kadootjes, maar vooral met heel veel warmte en vrolijkheid.
We aten onder andere drob, een heerlijke paté.
Carmen maakt (bijna) alles zelf, vanaf de basis, en had dan ook vele dagen voorafgaand voor Pasen lange dagen in de keuken doorgebracht.
'Hoe vieren jullie Pasen', vroeg ze? Nou, het koken besteden we soms uit door naar een restaurant te gaan, of we gaan thuis gourmetten in kleine pannetjes (liet een paar foto's zien op mijn smartphone). Maar dágen in de keuken staan? Ik ken in Nederland niemand die dat doet....
En er waren veel kadootjes, ik kreeg maar liefst 3 verschillende tasjes vol met verrassingen, jemig zeg, het was alsof ik jarig was! Carmen was nog blijer met haar presentje. Ze is een enorm grote fan van André Rieu en we liepen stad en land af om de cd van het concert van André Rieu in Boekarest te vinden.
In juni komt hij weer concerten geven, want André houdt van Roemenië, en Roemenië van André.
En toen kwam het traditionele eiertikken.
De een zegt dan Hristos a inviat en de ander antwoordt dan Adevarat a inviat (de Here is herrezen - hij is waarachtig herrezen) en dan tik je met de eieren. Wiens ei nog heel is gaat verder met tikken, tot er eentje overblijft met het 'sterkste' ei.
Klapstuk van de dag: de schotel met overheerlijke sarmale. Want zonder sarmale is het geen feest, zegt Carmen.
Tradities 21- 05-2016
Dat er nog zulke mooie tradities zijn, die door jong en oud in stand worden gehouden, ik heb er twee dagen van genoten. Het was in het park van museum Astra.
Dat er nog zulke mooie tradities zijn, die door jong en oud in stand worden gehouden, ik heb er twee dagen van genoten. Het was in het park van museum Astra.
22-05-2016
Even geen idee meer waar ik deze foto's heb gemaakt, maar omdat ik zo van dit soort plaatjes hou, plaats ik ze toch.
Even geen idee meer waar ik deze foto's heb gemaakt, maar omdat ik zo van dit soort plaatjes hou, plaats ik ze toch.
Transilvanian Brunch in Hosman 28-05-2016
Hosman is alweer zo'n schilderachtig Transilvaans dorpje, dat deze keer de host was van de Transilvanian Brunch. Dat betekent goddelijk lokaal eten en een gezellig bont internationaal gezelschap.
Ik nam aan het einde van de dag een soort van platte oliebol, strooide er wat poedersuiker op, en zag iemand anders zure room op haar oliebol doen. Leek me ook een goed idee. Maar toen ik een hap nam bleek ik er room met heel veel knoflook op te hebben gedaan, De eerste hap was daarom een grote verrassing, maar het wende snel, en uiteindelijk past knoflook overal bij.
Er waren uitstapjes naar Moara veche, 'De Oude Molen', waar nog op zeer traditionele wijze brood wordt gebakken, en naar het mooie weerkerkje, waar de toren beklommen kon worden. Aan de voet van het weerkerkje sprak ik een Zwitser. Waarom was hij naar Roemenië verhuisd als zijn land alles heeft, incl prachtige bergen? "Zwitserland is af" zei hij.
Hosman is alweer zo'n schilderachtig Transilvaans dorpje, dat deze keer de host was van de Transilvanian Brunch. Dat betekent goddelijk lokaal eten en een gezellig bont internationaal gezelschap.
Ik nam aan het einde van de dag een soort van platte oliebol, strooide er wat poedersuiker op, en zag iemand anders zure room op haar oliebol doen. Leek me ook een goed idee. Maar toen ik een hap nam bleek ik er room met heel veel knoflook op te hebben gedaan, De eerste hap was daarom een grote verrassing, maar het wende snel, en uiteindelijk past knoflook overal bij.
Er waren uitstapjes naar Moara veche, 'De Oude Molen', waar nog op zeer traditionele wijze brood wordt gebakken, en naar het mooie weerkerkje, waar de toren beklommen kon worden. Aan de voet van het weerkerkje sprak ik een Zwitser. Waarom was hij naar Roemenië verhuisd als zijn land alles heeft, incl prachtige bergen? "Zwitserland is af" zei hij.
Een vrouw vroeg of de brave labrador aan de riem kon worden gehouden, en hij moest een muilkorf om, want zo is de wet, voegde ze er aan toe, maar dat verzoek werd niet opgevolgd, en hij deed werkelijk geen vlieg kwaad, liep zelfs niet te bedelen. Had alleen een prikband om, dat was het enige wat ik niet helemaal begreep. iemand dacht dat hij verlamd was, maar hij lag er gewoon relaxed bij, en zal wel goede heupen hebben.
Lam aan het spit 04-06-2016
Gisteren was ik weer in Ilimbav voor een evenement, ditmaal hadden ze lam aan het spit. Ik heb in plaats van foto's een keer gefilmd, en de stukjes aan elkaar geplakt. Ik weet niet of het filmpje te lang is geworden (6 minuten), maar ik hoop toch dat jullie ervan genieten (behalve de vegetariërs, vrees ik).
Eerst zie je hoe ze mamaliga (maisbrij) maken, en daarna het aansnijden van het vlees. Verder zie je hoe geweldig de honden van Daniela zijn, met kinderen, en zelfs als ze botten eten zijn ze betrouwbaar. Al wijst iemand (terecht) een vader er wel op dat er iets zóu kunnen gebeuren.
Toen werden er twee paarden ingespannen en mochten mensen korte stukjes meerijden. Ik zat met schattige kindjes in de kar, die op mijn verzoek nogmaals hun liedje zongen. Het was weer een reuze gezellige dag, het weer was ook een enorme meevaller, want er was regen voorspeld. En er waren bezoekers uit allerlei windstreken, zoals Frankrijk, Zwitserland, Duitsland, Italië, Rusland en België. En dan babbelen in allerlei talen door elkaar heen, en begrijpen we elkaar doorgaans toch. Vooral het 'hmmmmmmm smak smak smak' is internationaal, het lam was goddelijk!
Ik heb ook een heel gesprek met de slachter gehad, wilde een aantal details weten rondom het slachten, die ik jullie zal besparen, haha. Maar we hebben in dankbaarheid van het lam genoten. Nou hoewel, één detail is wel belangrijk, dat hij het belangrijk voor het dierenwelzijn en de kwaliteit van het vlees belangrijk vindt dat het zo rustig mogelijk gebeurt, dat er zo min mogelijk stress is.
Gisteren was ik weer in Ilimbav voor een evenement, ditmaal hadden ze lam aan het spit. Ik heb in plaats van foto's een keer gefilmd, en de stukjes aan elkaar geplakt. Ik weet niet of het filmpje te lang is geworden (6 minuten), maar ik hoop toch dat jullie ervan genieten (behalve de vegetariërs, vrees ik).
Eerst zie je hoe ze mamaliga (maisbrij) maken, en daarna het aansnijden van het vlees. Verder zie je hoe geweldig de honden van Daniela zijn, met kinderen, en zelfs als ze botten eten zijn ze betrouwbaar. Al wijst iemand (terecht) een vader er wel op dat er iets zóu kunnen gebeuren.
Toen werden er twee paarden ingespannen en mochten mensen korte stukjes meerijden. Ik zat met schattige kindjes in de kar, die op mijn verzoek nogmaals hun liedje zongen. Het was weer een reuze gezellige dag, het weer was ook een enorme meevaller, want er was regen voorspeld. En er waren bezoekers uit allerlei windstreken, zoals Frankrijk, Zwitserland, Duitsland, Italië, Rusland en België. En dan babbelen in allerlei talen door elkaar heen, en begrijpen we elkaar doorgaans toch. Vooral het 'hmmmmmmm smak smak smak' is internationaal, het lam was goddelijk!
Ik heb ook een heel gesprek met de slachter gehad, wilde een aantal details weten rondom het slachten, die ik jullie zal besparen, haha. Maar we hebben in dankbaarheid van het lam genoten. Nou hoewel, één detail is wel belangrijk, dat hij het belangrijk voor het dierenwelzijn en de kwaliteit van het vlees belangrijk vindt dat het zo rustig mogelijk gebeurt, dat er zo min mogelijk stress is.