Prachtig dorpje 3-12-2014
Nu ben ik toch in zo'n mooi Transsylvaans dorpje uitgekomen!
Nu ben ik toch in zo'n mooi Transsylvaans dorpje uitgekomen!
Hiero hielp me met verhuizen, we vierden zijn verjaardag, Soni kwam logeren, en we hadden veel lol.
Hiero en ik maakten een tochtje in de omgeving. We kwamen zomaar in een kudde paarden op straat terecht, waarom ze daar liepen was een raadsel, maar ze lieten zich toch weer terugdrijven.
Puppies 6-12-2014
Hoe raar de dingen kunnen lopen... Ik had me ruim een week geleden bedacht dat ik graag een écht goede waakhond (met ingrijpcapaciteiten) zou willen hebben, en ging die avond op de Roemeense herplaatsingswebsites kijken of er iets voor me tussen zat.
De volgende ochtend wordt echter mijn hulp ingeroepen voor een nest pups, gedumpt midden op een doorgaande weg met een temperatuur van rond het vriespunt. De man die me (bijna in tranen) belde, had zelf al 6 geredde honden en kon er niks meer bij hebben. We maakten een hol voor ze in de varkensstal met veel stro.
Ik besloot meteen de mooiste (in mijn ogen dan) te houden. En Hiero, die mee was om te helpen met de verhuizing, koos al een andere lieveling uit, een lekker dik zwart bolletje wol.
Maar ja, dan zit ik nog met de andere pups. Totdat een vriendin interesse toonde in 2 pups, omdat haar hond niet lang meer zou leven. En totdat een andere kennis interesse toonde in 1 pup omdat ze twee stokoude honden heeft. Kan allemaal toeval zijn, maar ik geloof niet meer in toeval.
Gisteren overleed de ene hond, op een gezegende leeftijd. Vandaag overleed de andere hond, op veel te jonge leeftijd. Ik voel mee met het verdriet van de eigenaren. En ondertussen dartelt er jong spul om me heen, gedumpt op de weg, en wachtend op een nieuw bestaan in Nederland. Geen hond is vervangbaar door een andere hond, want elke hond is uniek. Toch hoop ik dat het de pijn een beetje kan verzachten.
En tussen alle Roemeense dierenellende zijn deze in ieder geval gered.
Ik had me nog wel zo voorgenomen om in Roemenië alleen maar honden te steriliseren en geen- ik herhaal geen - pups op te vangen en adopties te regelen. Tot zo ver de theorie, nu weer de praktijk. Maar dit moest gewoon zo zijn.
Ik noemde de pups naar landschappen; Taiga, Pampa, Jungle, Toendra, Prairie en Poesta.
Hoe raar de dingen kunnen lopen... Ik had me ruim een week geleden bedacht dat ik graag een écht goede waakhond (met ingrijpcapaciteiten) zou willen hebben, en ging die avond op de Roemeense herplaatsingswebsites kijken of er iets voor me tussen zat.
De volgende ochtend wordt echter mijn hulp ingeroepen voor een nest pups, gedumpt midden op een doorgaande weg met een temperatuur van rond het vriespunt. De man die me (bijna in tranen) belde, had zelf al 6 geredde honden en kon er niks meer bij hebben. We maakten een hol voor ze in de varkensstal met veel stro.
Ik besloot meteen de mooiste (in mijn ogen dan) te houden. En Hiero, die mee was om te helpen met de verhuizing, koos al een andere lieveling uit, een lekker dik zwart bolletje wol.
Maar ja, dan zit ik nog met de andere pups. Totdat een vriendin interesse toonde in 2 pups, omdat haar hond niet lang meer zou leven. En totdat een andere kennis interesse toonde in 1 pup omdat ze twee stokoude honden heeft. Kan allemaal toeval zijn, maar ik geloof niet meer in toeval.
Gisteren overleed de ene hond, op een gezegende leeftijd. Vandaag overleed de andere hond, op veel te jonge leeftijd. Ik voel mee met het verdriet van de eigenaren. En ondertussen dartelt er jong spul om me heen, gedumpt op de weg, en wachtend op een nieuw bestaan in Nederland. Geen hond is vervangbaar door een andere hond, want elke hond is uniek. Toch hoop ik dat het de pijn een beetje kan verzachten.
En tussen alle Roemeense dierenellende zijn deze in ieder geval gered.
Ik had me nog wel zo voorgenomen om in Roemenië alleen maar honden te steriliseren en geen- ik herhaal geen - pups op te vangen en adopties te regelen. Tot zo ver de theorie, nu weer de praktijk. Maar dit moest gewoon zo zijn.
Ik noemde de pups naar landschappen; Taiga, Pampa, Jungle, Toendra, Prairie en Poesta.
Later op de dag besloot Jan, de vinder van de pups, zijn ram te slachten. Hij was al een paar keer door hem aangevallen, en verwond geraakt, en nu waren zijn uurtjes geteld.
Varkensslacht 13-12-2014
Sorry voor de vegetariërs, sla dit item maar snel over. Maar ik wilde graag een keer bij de varkensslacht zijn. Meer bio kun je je vlees niet krijgen. Het is druk hier met slachten de dagen voor kerst. Vaak beginnen ze vroeg en dan lig ik nog te ronken, maar vandaag zouden ze wat later beginnen. Helaas kwam ik op het afgesproken tijdstip toch nog veel te laat aan om het varken nog in levende lijve aan te treffen.
Ik kreeg een stuk rauw varkensvel aangeboden, een delicatesse hier, maar nee dank u, en gaf het (met toestemming) aan de kat. Daarna werd er vlees met mamaliga geserveerd, en kregen we nog een zakje met vlees mee.
Sorry voor de vegetariërs, sla dit item maar snel over. Maar ik wilde graag een keer bij de varkensslacht zijn. Meer bio kun je je vlees niet krijgen. Het is druk hier met slachten de dagen voor kerst. Vaak beginnen ze vroeg en dan lig ik nog te ronken, maar vandaag zouden ze wat later beginnen. Helaas kwam ik op het afgesproken tijdstip toch nog veel te laat aan om het varken nog in levende lijve aan te treffen.
Ik kreeg een stuk rauw varkensvel aangeboden, een delicatesse hier, maar nee dank u, en gaf het (met toestemming) aan de kat. Daarna werd er vlees met mamaliga geserveerd, en kregen we nog een zakje met vlees mee.
Incredibil mooi 2-1-2015
Ik zeg niet dat het leven hier in de winter eenvoudig is.
Mijn gloednieuwe waterpomp is tijdens mijn afwezigheid kapotgevroren nadat het enkele nachten -25 was (en overdag - 12). En alle leidingen en afvoer (ook die van de toilet) zijn bevroren. En het hout is bijna op en er schijnt erg veel vraag naar hout te zijn, dus moeilijk, moeilijk.
Maar dan kijk ik naar buiten (eerste foto, dit is mijn tuin) en rij ik het dorp uit over deze weg (tweede foto) en roep ik honderd keer INCREDIBIL.
Wat is het mooooooooooooi hier. En kkkkkkkkkoud.
Ik zeg niet dat het leven hier in de winter eenvoudig is.
Mijn gloednieuwe waterpomp is tijdens mijn afwezigheid kapotgevroren nadat het enkele nachten -25 was (en overdag - 12). En alle leidingen en afvoer (ook die van de toilet) zijn bevroren. En het hout is bijna op en er schijnt erg veel vraag naar hout te zijn, dus moeilijk, moeilijk.
Maar dan kijk ik naar buiten (eerste foto, dit is mijn tuin) en rij ik het dorp uit over deze weg (tweede foto) en roep ik honderd keer INCREDIBIL.
Wat is het mooooooooooooi hier. En kkkkkkkkkoud.
Winterwonderwandeling 4-1-2015
Een wandeling met een van de honden (Zasja) gemaakt. Los mee door het dorp, als probeersel. Zondagmiddag. Ik was niet de enige die een frisse neus ging halen.
Een paar kinderen gilden al vanaf 50 meter ver 'hij bijt'' en holden weg. Maar kwamen al snel weer terug, ze waren aan het sleetje rijden. 'Tanti, wilt u ook op de slee?' Die is nieuw in het assortiment, meestal hoor ik 'tanti' in combinatie met heb je een snoepje of wat geld voor me. 'Of zullen we de hond op de slee zetten?'
Het stelt me ook voor een interessant dilemma, ga ik roepen dat de hond lief is en niet bijt, of moet ik net doen alsof ze een superwaakhond is, voor het geval iemand in mijn tuin komt? Ik zeg maar niets.
Een wandeling met een van de honden (Zasja) gemaakt. Los mee door het dorp, als probeersel. Zondagmiddag. Ik was niet de enige die een frisse neus ging halen.
Een paar kinderen gilden al vanaf 50 meter ver 'hij bijt'' en holden weg. Maar kwamen al snel weer terug, ze waren aan het sleetje rijden. 'Tanti, wilt u ook op de slee?' Die is nieuw in het assortiment, meestal hoor ik 'tanti' in combinatie met heb je een snoepje of wat geld voor me. 'Of zullen we de hond op de slee zetten?'
Het stelt me ook voor een interessant dilemma, ga ik roepen dat de hond lief is en niet bijt, of moet ik net doen alsof ze een superwaakhond is, voor het geval iemand in mijn tuin komt? Ik zeg maar niets.
Hout 6-1-2015
Het heeft enkele dagen gekost maar dan heb je ook wat. Uren en uren zoeken en vragen en van de een naar de ander worden gestuurd heeft toch uiteindelijk geresulteerd in 12 kuub berkenhout in de tuin.
Nu klinkt het geluid van de 'droezjba' (heerlijk woord), de motorzaag.
Dit zal toch wel genoeg zijn voor de rest van de winter, lijkt me. Volgende winter uiteraard veel eerder gaan sprokkelen. Vannacht gaat het weer naar -20.
Het heeft enkele dagen gekost maar dan heb je ook wat. Uren en uren zoeken en vragen en van de een naar de ander worden gestuurd heeft toch uiteindelijk geresulteerd in 12 kuub berkenhout in de tuin.
Nu klinkt het geluid van de 'droezjba' (heerlijk woord), de motorzaag.
Dit zal toch wel genoeg zijn voor de rest van de winter, lijkt me. Volgende winter uiteraard veel eerder gaan sprokkelen. Vannacht gaat het weer naar -20.
Puppyfotosessie 10-01-2015
Verplichte fotosessie met de puppies op de trap. Ze hebben net ieder een halsbandje om gekregen. Tja, dan kijk je er een beetje beduusd bij.
Ik geloof dat ik ze tweetalig opvoed, niet bewust hoor, maar ik praat roemeens en nederlands door elkaar met ze. Ze zijn nu rond de 9 weken weken. Wat een genot om naar die spelende bolletjes te kijken.
Gisteren zijn ze bij de dierenarts geweest voor een tweede vaccinatie. En ze zijn gewogen, ze zijn allemaal rond de 4 kilo. Zo grappig, de dierenarts vroeg me de lichtste en de zwaarste te nemen en toen was de lichtste zwaarder dan de in mijn ogen zwaarste. Je verkijkt je gauw op fluffy vachtjes.
Verplichte fotosessie met de puppies op de trap. Ze hebben net ieder een halsbandje om gekregen. Tja, dan kijk je er een beetje beduusd bij.
Ik geloof dat ik ze tweetalig opvoed, niet bewust hoor, maar ik praat roemeens en nederlands door elkaar met ze. Ze zijn nu rond de 9 weken weken. Wat een genot om naar die spelende bolletjes te kijken.
Gisteren zijn ze bij de dierenarts geweest voor een tweede vaccinatie. En ze zijn gewogen, ze zijn allemaal rond de 4 kilo. Zo grappig, de dierenarts vroeg me de lichtste en de zwaarste te nemen en toen was de lichtste zwaarder dan de in mijn ogen zwaarste. Je verkijkt je gauw op fluffy vachtjes.
Dresseren 14-01-2015
"Hou ze geisoleerd" drukte de dierenarts me op het hart. En dat deed ik tot na de 2e vaccinatie, want de infectiedruk (met name Parvo en Distemper) is zeer hoog hier. Wie heeft er hier op het platteland geld om een hond te vaccineren, niemand. Maar vandaag was het tijd voor een kijkje buiten de poort. Om te wennen aan het lopen aan de riem en aan andere mensen.
"Wat ben je aan het doen" riep iedereen me toe die me zag. Ik woon in het centrum in het kleine dorpje, tegenover het schooltje en het winkeltje. "Ik dresseer mijn hondjes" riep ik terug. Het woord 'socialiseren' leek me een brug te ver, meestal hebben de mensen het hier over 'dresseren'. Vooruit dan maar.
Een voor een nam ik ze mee naar buiten, spannend vonden mijn puppenkinderen het wel. Er kwam een auto langs, een paard en wagen, een aanhanger met schapen....
Ik ben me zeer bewust van de voor- en nadelen van het buiten de poort nemen van de puppies. Ik heb helaas zo vaak gezien dat er wordt geschopt naar hondjes, of stenen gegooid, of met een fiets op een hond ingereden, of met een auto. En ze vinden ook dat ze een hond 'slecht' moeten maken, zodat hij beter gaat waken. Of dat een ander dan hun hond niet zal stelen (want schuw geworden van mensen). Het is de gruwelijke realiteit hier. Maar vandaag alleen maar aardige mensen, en uiteraard hield ik alles scherp in de gaten, kom niet aan mijn hondjes!
Ik vroeg mensen en kinderen de hondjes even in de armen te nemen, en ze waren behulpzaam. Ondertussen werd ik bevraagd; ben ik getrouwd, heb ik kinderen, is dat mijn auto uit Nederland, hoeveel heb ik voor dat huis betaald? Ik ben al gewend aan de nieuwsgierigheid van de Roemeen. Het is een open volk dat graag contact maakt.
Een levensgroot nadeel van ze buiten de poort meenemen is dat anderen zien dat ik blijkbaar een groot dierenhart heb, dus het zal me niets verbazen als ik voortaan het afvalputje wordt voor ongewenste nestjes.
Nou ja, dat risico heb ik bij deze tegen wil en dank genomen, en stelde er ook iets educatiefs tegenover. Ik legde ze ondertussen uit hoe wij in NL met honden omgaan. "Ik laat ze wennen aan de riem, want ze leven bij mensen in huis, niet alleen maar in de tuin, maar als een gezinslid, en ze mogen zelfs mee naar restaurants en in de trein". Een andere keer sprak ik iemand die in Duitsland had gewerkt, hij was erg onder de indruk dat men er driemaal per dag met de hond ging wandelen. Zo zie je maar dat arbeidsmigratie het wereldbeeld verbreedt.
En daarna mochten de pups uitrusten van de opgedane eerste indrukken!
"Hou ze geisoleerd" drukte de dierenarts me op het hart. En dat deed ik tot na de 2e vaccinatie, want de infectiedruk (met name Parvo en Distemper) is zeer hoog hier. Wie heeft er hier op het platteland geld om een hond te vaccineren, niemand. Maar vandaag was het tijd voor een kijkje buiten de poort. Om te wennen aan het lopen aan de riem en aan andere mensen.
"Wat ben je aan het doen" riep iedereen me toe die me zag. Ik woon in het centrum in het kleine dorpje, tegenover het schooltje en het winkeltje. "Ik dresseer mijn hondjes" riep ik terug. Het woord 'socialiseren' leek me een brug te ver, meestal hebben de mensen het hier over 'dresseren'. Vooruit dan maar.
Een voor een nam ik ze mee naar buiten, spannend vonden mijn puppenkinderen het wel. Er kwam een auto langs, een paard en wagen, een aanhanger met schapen....
Ik ben me zeer bewust van de voor- en nadelen van het buiten de poort nemen van de puppies. Ik heb helaas zo vaak gezien dat er wordt geschopt naar hondjes, of stenen gegooid, of met een fiets op een hond ingereden, of met een auto. En ze vinden ook dat ze een hond 'slecht' moeten maken, zodat hij beter gaat waken. Of dat een ander dan hun hond niet zal stelen (want schuw geworden van mensen). Het is de gruwelijke realiteit hier. Maar vandaag alleen maar aardige mensen, en uiteraard hield ik alles scherp in de gaten, kom niet aan mijn hondjes!
Ik vroeg mensen en kinderen de hondjes even in de armen te nemen, en ze waren behulpzaam. Ondertussen werd ik bevraagd; ben ik getrouwd, heb ik kinderen, is dat mijn auto uit Nederland, hoeveel heb ik voor dat huis betaald? Ik ben al gewend aan de nieuwsgierigheid van de Roemeen. Het is een open volk dat graag contact maakt.
Een levensgroot nadeel van ze buiten de poort meenemen is dat anderen zien dat ik blijkbaar een groot dierenhart heb, dus het zal me niets verbazen als ik voortaan het afvalputje wordt voor ongewenste nestjes.
Nou ja, dat risico heb ik bij deze tegen wil en dank genomen, en stelde er ook iets educatiefs tegenover. Ik legde ze ondertussen uit hoe wij in NL met honden omgaan. "Ik laat ze wennen aan de riem, want ze leven bij mensen in huis, niet alleen maar in de tuin, maar als een gezinslid, en ze mogen zelfs mee naar restaurants en in de trein". Een andere keer sprak ik iemand die in Duitsland had gewerkt, hij was erg onder de indruk dat men er driemaal per dag met de hond ging wandelen. Zo zie je maar dat arbeidsmigratie het wereldbeeld verbreedt.
En daarna mochten de pups uitrusten van de opgedane eerste indrukken!
Tijdens het puppysocialiseren kwam deze man ook langs. Ik had 'm al een keer zien lopen, en dacht, die moet ik echt op de foto zetten. Zo heerlijk traditioneel gekleed.
Dus ik vroeg 'mag ik u op de foto nemen?' Roemenen vinden dat altijd geweldig, en deze voegde er olijk aan toe 'dat betekent dat je me mooi vindt'.
Dus ik vroeg 'mag ik u op de foto nemen?' Roemenen vinden dat altijd geweldig, en deze voegde er olijk aan toe 'dat betekent dat je me mooi vindt'.
Socialiseren met paard 19-01-2015
Vandaag dan toch de dag van het socialiseren met paard. Voor Jungle en Tagia, want die zullen in de toekomst regelmatig paarden tegen gaan komen.
En daar is ie dan! Jan! De man die de puppies heeft gered. Met een van zijn paarden. Hij hield Jungle even vast, zodat ik foto's kon nemen. En hij kent zijn paard goed. Die zet die grote maalkiezen niet in mijn hondje.
Daarna ging Jan gauw zijn paard op stal zetten, het was bezweet en het heeft helaas last van dampigheid (of iets in die geest). Dus toen ik met Taiga kwam stond het paard al op stal. Ik wilde niet flitsen, die foto's werden niks. Maar Taiga heeft uitgebreid gesnuffeld en de lucht opgenomen.
Vervolgens waren er weer diverse knuffelmomenten met kinderen. Zijn jullie broer en zusjes? Ze waren thuis met vijf kinderen in de range van 15 jaar tot 5 maanden. En mogen we nu 3 lei?
Vandaag dan toch de dag van het socialiseren met paard. Voor Jungle en Tagia, want die zullen in de toekomst regelmatig paarden tegen gaan komen.
En daar is ie dan! Jan! De man die de puppies heeft gered. Met een van zijn paarden. Hij hield Jungle even vast, zodat ik foto's kon nemen. En hij kent zijn paard goed. Die zet die grote maalkiezen niet in mijn hondje.
Daarna ging Jan gauw zijn paard op stal zetten, het was bezweet en het heeft helaas last van dampigheid (of iets in die geest). Dus toen ik met Taiga kwam stond het paard al op stal. Ik wilde niet flitsen, die foto's werden niks. Maar Taiga heeft uitgebreid gesnuffeld en de lucht opgenomen.
Vervolgens waren er weer diverse knuffelmomenten met kinderen. Zijn jullie broer en zusjes? Ze waren thuis met vijf kinderen in de range van 15 jaar tot 5 maanden. En mogen we nu 3 lei?
Later was ik toevallig met Prairie buiten toen deze paard-wagencombinatie er aan kwamen
Het leek een wit paard, maar bleek ook bruin te hebben, heel apart.
De napolitano (koekje) van de baas werd in dank aanvaard. Hij bleek de zoon van een gepensioneerd veearts te zijn, en leek een breder wereldbeeld te hebben dan de gemiddelde dorpeling. Hij was geen dierenarts geworden maar had zich meer in filosofie bekwaamd. Hij vond het bijzonder dat Nederland onder de zeespiegel lag, en zo werden er nog wat vraagstukken behandeld.
Hoe oud ik was. Hij schatte me 12 jaar jonger. Dank je, dat hoor ik graag. Omgekeerd leek hij me ook een eind mijn leeftijd uit te gaan maar was hij naar eigen zeggen 30. Prairie hoorde het allemaal geduldig aan met zijn 12 weekjes.
Het leek een wit paard, maar bleek ook bruin te hebben, heel apart.
De napolitano (koekje) van de baas werd in dank aanvaard. Hij bleek de zoon van een gepensioneerd veearts te zijn, en leek een breder wereldbeeld te hebben dan de gemiddelde dorpeling. Hij was geen dierenarts geworden maar had zich meer in filosofie bekwaamd. Hij vond het bijzonder dat Nederland onder de zeespiegel lag, en zo werden er nog wat vraagstukken behandeld.
Hoe oud ik was. Hij schatte me 12 jaar jonger. Dank je, dat hoor ik graag. Omgekeerd leek hij me ook een eind mijn leeftijd uit te gaan maar was hij naar eigen zeggen 30. Prairie hoorde het allemaal geduldig aan met zijn 12 weekjes.
Poesta: "Lopen aan een lijntje? Bespottelijk concept! Hier in Roemenië lopen we toch gewoon allemaal los over straat? Hoe bedoel je gevaarlijk met auto's enzo."
Nou Poesta, je mag blij zijn dat er mensen met je willen gaan wandelen. Voor hetzelfde geld is anderhalve meter ketting plus een houten hokje je levenslange bestemming.
Nou Poesta, je mag blij zijn dat er mensen met je willen gaan wandelen. Voor hetzelfde geld is anderhalve meter ketting plus een houten hokje je levenslange bestemming.
Saksen
Na de puppytrainingen nog even een stukje met Zasja gewandeld. Het was zulk heerlijk weer. Lekker zonnetje, geen wind, het voelde gewoon lenteachtig, terwijl de winter nog heus wel terug komt. Dit is een dorp waar veel Saksen hebben gewoond. Sinds de 12e eeuw kent Roemenië ook een Duitse minderheid. Ik hoor in dit dorp verhalen over woelige tijden. Een deel van de Saksen zijn verkocht aan Duitsland, anderen werden naar Siberië verbannen. Na de omwenteling vertrokken er veel meer. Hun huizen kwamen leeg te staan, raakten in verval, of werden ingenomen door Roemenen en Roma.
Het doet me pijn om het Transsylvaanse erfgoed zo in verval te zien. Maar er worden ook huizen opgeknapt (soms op traditionele wijze met originele materialen), door mensen van buiten. Stedelingen, buitenlanders, en ook de Duiters keren terug. Ik zag er gisteren een mooie documentaire over (alleen in het Roemeens). Romania - Meine liebe
En Zasja werd even flink aangeblaft door een Roemeense Mioritic en een kruising Duitse herder.
Na de puppytrainingen nog even een stukje met Zasja gewandeld. Het was zulk heerlijk weer. Lekker zonnetje, geen wind, het voelde gewoon lenteachtig, terwijl de winter nog heus wel terug komt. Dit is een dorp waar veel Saksen hebben gewoond. Sinds de 12e eeuw kent Roemenië ook een Duitse minderheid. Ik hoor in dit dorp verhalen over woelige tijden. Een deel van de Saksen zijn verkocht aan Duitsland, anderen werden naar Siberië verbannen. Na de omwenteling vertrokken er veel meer. Hun huizen kwamen leeg te staan, raakten in verval, of werden ingenomen door Roemenen en Roma.
Het doet me pijn om het Transsylvaanse erfgoed zo in verval te zien. Maar er worden ook huizen opgeknapt (soms op traditionele wijze met originele materialen), door mensen van buiten. Stedelingen, buitenlanders, en ook de Duiters keren terug. Ik zag er gisteren een mooie documentaire over (alleen in het Roemeens). Romania - Meine liebe
En Zasja werd even flink aangeblaft door een Roemeense Mioritic en een kruising Duitse herder.
Stil zitten bij de waterput 21-01-2015
Wandelingetje bij me achter gemaakt, richting het bos (dus zonder verkeer of volk) met Zasja en Toendra.
Toendra even gesocialiseerd met de waterput. Ha ha, nee hoor, het is meer vanwege het pittoreske plaatje.
Zasja doet voor hoe je stil moet zitten omdat dat rare baasje met fototoestel in de weer is. Helaas kijkt Zasja niet graag in de lens. Toendra wel. Hele knappe hond!
Bij terugkomst was er een derdegraads verhoor van de andere pups. 'Waar ben je geweest? Waarom ruik jij zo lekker naar vetspek?'
'Nou, omdat ik heel braaf was, ik leer netjes zitten en te komen als het mens roept. En ik durfde ook al over het kleine bruggetje over het water dat een ander mens heeft gemaakt.'
Wandelingetje bij me achter gemaakt, richting het bos (dus zonder verkeer of volk) met Zasja en Toendra.
Toendra even gesocialiseerd met de waterput. Ha ha, nee hoor, het is meer vanwege het pittoreske plaatje.
Zasja doet voor hoe je stil moet zitten omdat dat rare baasje met fototoestel in de weer is. Helaas kijkt Zasja niet graag in de lens. Toendra wel. Hele knappe hond!
Bij terugkomst was er een derdegraads verhoor van de andere pups. 'Waar ben je geweest? Waarom ruik jij zo lekker naar vetspek?'
'Nou, omdat ik heel braaf was, ik leer netjes zitten en te komen als het mens roept. En ik durfde ook al over het kleine bruggetje over het water dat een ander mens heeft gemaakt.'
Wildzwijnworstjes 23-01-2015
Ik zag ze elke zondag vertrekken, de jagers. En ik wist op een gegeven moment dat mijn overbuurman heerlijke worstjes kon maken. Dus toen ik hoorde dat hij een wild zwijn had geschoten stond ik meteen bij hem op de stoep om een bestelling te plaatsen. En om de hele worstenmakerij met mijn camera vast te leggen.
Het leek wel of hij een geschutsstellage laadde met gehakt. En bij elke gedraaide worst keek zijn vrouw achterom en glimlachte naar me. Ik glimlachte terug.
Na twee dagen roken klopte ze op mijn raam, de worsten waren klaar. Ik kocht een paar kilo. Zo, broer kan komen volgende maand.
Ik zag ze elke zondag vertrekken, de jagers. En ik wist op een gegeven moment dat mijn overbuurman heerlijke worstjes kon maken. Dus toen ik hoorde dat hij een wild zwijn had geschoten stond ik meteen bij hem op de stoep om een bestelling te plaatsen. En om de hele worstenmakerij met mijn camera vast te leggen.
Het leek wel of hij een geschutsstellage laadde met gehakt. En bij elke gedraaide worst keek zijn vrouw achterom en glimlachte naar me. Ik glimlachte terug.
Na twee dagen roken klopte ze op mijn raam, de worsten waren klaar. Ik kocht een paar kilo. Zo, broer kan komen volgende maand.
Puppies op transport en oh nee! 22-02-2015
Jan kwam even afscheid van de pups nemen voordat 5 van de 6 naar Nederland vertrekken met een gecertificeerd hondentransport. Hij had ze kleine 3 maanden geleden van midden op de straat uit de vrieskou gered. "Wat hebben ze een geluk gehad, ze hadden anders nu niet meer geleefd", verzuchtte hij nog maar een keer.
Het was enorm genieten om ze te zien groeien, elk met een eigen karaktertje, en om ze binnen mijn mogelijkheden een goede start te geven voor hun verdere leventje.
Jan kwam even afscheid van de pups nemen voordat 5 van de 6 naar Nederland vertrekken met een gecertificeerd hondentransport. Hij had ze kleine 3 maanden geleden van midden op de straat uit de vrieskou gered. "Wat hebben ze een geluk gehad, ze hadden anders nu niet meer geleefd", verzuchtte hij nog maar een keer.
Het was enorm genieten om ze te zien groeien, elk met een eigen karaktertje, en om ze binnen mijn mogelijkheden een goede start te geven voor hun verdere leventje.
En net als ik de dag erop wil gaan genieten van berichtjes van adoptanten die hun puppie(s) in huis krijgen:
'Neeeeeee, niet weer' wil ik heel hard roepen. Maar ik zeg 'ja, neem maar mee' als ik het telefoontje moet beantwoorden. Sjoni ging een eindje fietsen, hoorde het hulpeloze gepiep van een pup voorbij het dorp in het bos, en belde me op. Een prachtige pup gevonden, wit met zwart, een teefje. 'Wat moet ik doen', vroeg ie me.
Mijn blijdschap van de aankomst van de hondjes in Nederland wordt overschaduwd, ik wil eventjes huilen om de hardheid van de mens die zo'n beestje kan weggooien. Ik zit weer in de spreekwoordelijke luiers, daar gaan we weer met het hele feest van vaccineren enzo. Ik ging géén honden opvangen in Roemenië. Tot zover de theorie.
'Neeeeeee, niet weer' wil ik heel hard roepen. Maar ik zeg 'ja, neem maar mee' als ik het telefoontje moet beantwoorden. Sjoni ging een eindje fietsen, hoorde het hulpeloze gepiep van een pup voorbij het dorp in het bos, en belde me op. Een prachtige pup gevonden, wit met zwart, een teefje. 'Wat moet ik doen', vroeg ie me.
Mijn blijdschap van de aankomst van de hondjes in Nederland wordt overschaduwd, ik wil eventjes huilen om de hardheid van de mens die zo'n beestje kan weggooien. Ik zit weer in de spreekwoordelijke luiers, daar gaan we weer met het hele feest van vaccineren enzo. Ik ging géén honden opvangen in Roemenië. Tot zover de theorie.
Die middag begon ze zich gek te gedragen, onrustig, rondjes draaien, op pootjes knabbelen en besloten we meteen op zondagavond een dierenarts te consulteren. Het was even rondbellen maar we vonden in een dorp een dierenarts die zich wel even bij zijn diner met gasten wilde laten wegroepen. Hij constateerde een ernstige wormeninfectie, en die door de toxines die ze afscheiden tot gekke gedragingen kunnen leiden. Gedrag dat we in Nederland nooit zien omdat we gewend zijn honden te ontwormen. Een wormenkuurtje en 2,20 euro (!) lichter, en na een rondleiding bij zijn eigen honden in hokken (husky's, cane corso's, en een rottweiler) vertrokken we weer opgelucht. Jenta, zo gaat ze heten, knapte weer snel op.