Moldavië
Moldavië, waar ligt dat? Wat is daar te zien? vroegen mensen mij.
Nee, het was duidelijk geen toeristische bestemming. En dat was precies wat er zo fijn aan dat land was. De rust, de leegte, de gastvrijheid. En voor mij een taalwalhalla omdat ze er Roemeens en Russisch spreken. Nee, geen Eifeltoren of andere iconische gebouwen. Wel fascinerende bestemmingen zoals Transnistrië en Gagaoezië. Misschien is Moldavië onbekend bij de toeristen, en wat mij betreft houden we dit land lekker geheim, maar Moldavië is wél klaar voor jullie en zal jullie met open armen ontvangen.
Nee, het was duidelijk geen toeristische bestemming. En dat was precies wat er zo fijn aan dat land was. De rust, de leegte, de gastvrijheid. En voor mij een taalwalhalla omdat ze er Roemeens en Russisch spreken. Nee, geen Eifeltoren of andere iconische gebouwen. Wel fascinerende bestemmingen zoals Transnistrië en Gagaoezië. Misschien is Moldavië onbekend bij de toeristen, en wat mij betreft houden we dit land lekker geheim, maar Moldavië is wél klaar voor jullie en zal jullie met open armen ontvangen.
We maakten vier dagtochtjes vanuit onze basis, hotel Luna in Chisinau. Een fijn hotel zonder moderne fratsen zoals een keycard, maar met een geweldig goed restaurant.
Onze eerste trip was naar Transnistrië. Het stond op code rood door Buitenlandse Zaken, maar eigenlijk alleen omdat ze er je niet kunnen helpen bij problemen, voor de rest was er helemaal niets aan de hand. We hadden wel een gids bij ons die ons hielp met de do's and don'ts. Wat was het er leeg en stil, zelfs in de hoofdstad, de rust was weldadig voor mijn brein.
Onze eerste trip was naar Transnistrië. Het stond op code rood door Buitenlandse Zaken, maar eigenlijk alleen omdat ze er je niet kunnen helpen bij problemen, voor de rest was er helemaal niets aan de hand. We hadden wel een gids bij ons die ons hielp met de do's and don'ts. Wat was het er leeg en stil, zelfs in de hoofdstad, de rust was weldadig voor mijn brein.
We bezochten eerst het fort in Bender, je ziet het, we moesten ons door de stroom massatoerisme heen werken. Not!
Onderweg zong ik het Moldavische liedje Dragostea Din Tei (ook wel bekend als Ma-ia-hii, ma-ia-haa) uit volle borst mee met de gids.
Onderweg zong ik het Moldavische liedje Dragostea Din Tei (ook wel bekend als Ma-ia-hii, ma-ia-haa) uit volle borst mee met de gids.
Daarna was de hoofdstad Tiraspol aan de beurt. Die rust, die rust, zelfs in het centrum, waar Lenin nog steeds op zijn sokkel staat. Wat een weldaad voor oog (bijna geen reclameborden) en oor. De gids toonde ons een bioscoopzaal, in weelderige rode Stalin-stijl. Het plein was dan weer opgetrokken uit brutalistisch Brezjnev beton. Herkenden we die drie vlaggen daar? Nee, hoezeer ik ook de 'Fun with Flags' kennis probeerde boven te halen, deze zaten er sowieso niet tussen, het waren namelijk drie andere niet-erkende landjes die Transnistrië hadden erkend.
We bezochten nog de lokale markt, ik voelde me een erg lang West-Europees mens.
We bezochten nog de lokale markt, ik voelde me een erg lang West-Europees mens.
Het leukste was de kantine in Sovjet-stijl waar we gingen lunchen. Het was een instagramwaardige plek. En het eten mag er dan wat simpel uit zien, het was zalig.
Maar de allerfijnste plek was hier, we staarden gelukzalig over de rivier de Djnestr (of de Nistru), die een natuurlijke grens vormt tussen Transnistrië en Moldavië.
Een dagje Chisinau, de hoofdstad, ontdekken. Ik vond het leuk dat de mensen tweetalig zijn. Ik zag als algemeen verschil dat de Roemeens sprekenden vriendelijk glimlachen en de Russisch sprekenden niet, maar dat beiden even behulpzaam zijn, ze gaan werkelijk The Extra Mile voor je. Een jongen regelde een taxi voor me naar shopping Malldova, sloot vervolgens zijn winkeltje af, liep met ons mee naar de plek waar de taxi zou komen en bleef al die tijd (en dat duurde erg lang) bij ons wachten tot we in de taxi zaten. Zonder een spier in zijn gezicht te vertrekken.
We dronken koffie die in heet zand werd bereid door een jongen waarvan ik zijn haar bewonderde, we bezochten het Nationaal etnografisch en natuurhistorisch museum, en bekeken de Transfiguratiekerk. Maar pas later zouden we gewezen worden op een grapje in de prachtige nieuwe muurschilderingen, de duivel had een laptop gekregen.
We dronken koffie die in heet zand werd bereid door een jongen waarvan ik zijn haar bewonderde, we bezochten het Nationaal etnografisch en natuurhistorisch museum, en bekeken de Transfiguratiekerk. Maar pas later zouden we gewezen worden op een grapje in de prachtige nieuwe muurschilderingen, de duivel had een laptop gekregen.
We maakten een tochtje naar Odorhei Vechi (oud Orhei) waar we een grotkerkje bezochten waar één monnik woont en een klooster bezochten (Monastery of the Birth of Virgin Mary). We genoten vooral van de rust en het uitzicht.
Ik had de naam doorgekregen van een restaurant dat het bezoeken waard was, maar, vertrouw altijd op je gids, ze zei die kunnen we wel even bekijken, maar ik heb een ander voorstel. En het was ontzettend de moeite waard, ik werd zo gelukkig van dit restaurant. Ze hadden het nog druk met de oogst verwerken en de voorraadkelder te vullen. Alles eco, het is nooit anders geweest. Ik genoot van mijn maaltijd met mamaliga.
Ik had ook een naam doorgekregen van een wijnlandgoed om te bezoeken, met een ondergronds treintje, en weer kwam onze gids met een andere suggestie, de wijnkelder van Brănești, weliswaar zonder treintje, maar met een fenomenale gids, ze bleek stand-up comedy talenten te hebben. Ze is eigenlijk laboratoriumtechnicus maar doet nu ook tours en schenkt de wijnen in die we te proeven krijgen. We hadden eerst aangegeven niet zo erg geïnteresseerd te zijn in de nr 1 activiteit van Moldavië. Maar het was onvermijdelijk, we gingen aan de wijn. Zeven soorten kregen we te proeven, al wilden we steeds maar een klein bodempje, we werden toch steeds joliger.
Daarna bekeken we nog even het restaurant Epoca de Piatra, het Stenen Tijdperk restaurant in de rotsen. Ook socialmediawaardig, ik zei het al, Moldavië is er klaar voor.
We bezochten de schitterende rode Orthodoxe kerk / kloostercomplex Curchi ('koerki'). Ook binnenin een al pracht en praal. Er was net een trouwerij aan de gang, de gids liep er gewoon langs en wenkte ons maar dat voelde toch wat ongemakkelijk.
Het was de Dag van de Stad. Viel ik even met m'n neus in de boter! Folklore, muziek, kraampjes... ik werd er zo blij van! Ik werd nog even geënquêteerd nadat ik was geïdentificeerd als toerist. Overal werd de Hora gedanst en haakten mensen spontaan aan, want iedereen leert dit van kinds af aan. Ik wil het ook zo graag leren.
In de avond nog een dubbele portie boter om in te vallen met mijn neus. Een band die ik al leuk vond sinds ze in 2005 bij Eurovision optraden, Zdob si Zdub, gaven een concert. Waanzinnig!
In de avond nog een dubbele portie boter om in te vallen met mijn neus. Een band die ik al leuk vond sinds ze in 2005 bij Eurovision optraden, Zdob si Zdub, gaven een concert. Waanzinnig!
Naar de autonome regio Gagaoezië in het zuiden van Moldavië onder begeleiding van een Gagaoezische gids, want wie anders kon ons beter uitleggen wie de Gagaoezen zijn. De korte versie: volksverhuizing onder de Ottomaanse immigranten. De Islamitische uit het gebied verdreven en tegen de Christelijke zeiden ze kom maar hier (in een gebied waar je niet veel mee kon, er was hen wat beters voorgespiegeld) en daarna begon de Russificatie in dat gebied.
In één dorp hadden ze allemaal waterputten in de vorm van een theepot. In een ander dorp hadden ze dan weer voor een zwaan gekozen. Waarom? Daarom.
Aan het einde van de dag stonden we naar de ondergaande zon te kijken. Weer een leeg en rustig landschap. Wat heerlijk.
In één dorp hadden ze allemaal waterputten in de vorm van een theepot. In een ander dorp hadden ze dan weer voor een zwaan gekozen. Waarom? Daarom.
Aan het einde van de dag stonden we naar de ondergaande zon te kijken. Weer een leeg en rustig landschap. Wat heerlijk.
Op onze laatste dag wilden we graag nog de kant van de natuur uit. Met de mooie herfstbossen om ons heen bezochten we het Sovjet Openluchtmuseum. Daarna bezochten we het St. Nicolae klooster en het mooi gelegen Capriana klooster. We zagen de zon onder gaan bij Poiana wijnlandgoed Wat een rust en ruimte, of had ik dacht al gezegd? We sloten de dag af met een Moldavisch diner bij La Taifas. Wat heerlijk.
Dag lief Moldavië, land of the rolling hills, Ik wens je het allerbeste, wellicht aansluiting bij de EU in 2023 zoals er misschien iets te optimistisch op borden langs de weg geschreven stond?
Dag lief Moldavië, land of the rolling hills, Ik wens je het allerbeste, wellicht aansluiting bij de EU in 2023 zoals er misschien iets te optimistisch op borden langs de weg geschreven stond?