Ik hoorde van Carmen, mijn nieuwe hondenvriendin, dat er op een verlaten en afgeslotenterrein een teef met 5 pups zaten. En gisteren nog maar 3. We gingen er kijken, en inderdaad kwamen er maar 3 naar het hek. We keken om de hoek van het terrein naar een park, waar zeer dubieus volk rondhing met een paar vechthonden aan de lijn. De gedachte kwam bij ons op dat er twee pups voor de vechthonden waren gegooid. Geen onlogische gedachte sinds een Roemeen me vertelde dat hij een soms een straathond wegplukt om zo zijn vechthond te trainen. Ik moest zowat kotsen van het idee, en wilde de pups daar meteen weg hebben. Ondertussen filmde en fotografeerde ik wat, en opeens zag ik een dode pup liggen op het terrein. Nee wacht, de pup bewoog nog. Nu wilden we helemaal die pups daar weg hebben. Iemand waarschuwde ons dat we gefilmd werden door de bewakingscamera, we konden beter weg gaan. Maar de vrouw die in de buurt woont en de hondjes elke dag voert, zei door de telefoon tegen Carmen dat de bewakers er echt niks om gaven wat er met die hondjes gebeurde. Een arrestatie voor 'tresspassing' had het verhaal nog boeiender gemaakt, maar helaas, dat gebeurde niet. Ook keek er een hotel op het terrein uit, maar ik begreep dat het een uurhotelletje betrof, en die bezoekers hebben wel wat beters te doen dan uit het raam kijken.
We bedachten ons hoe we over het hek konden klimmen. Het leek ons het beste dat ik ging klimmen, heb langere benen om er overheen te komen en als ik werd ingerekend kon ik de malle Hollandse spelen die hondjes wilde redden. We sleepten enkele zakken afval naar het hek om er beter op te komen, en aan de andere kant kon ik me op een oude auto laten zakken. De moederhond was redelijk goed te benaderen, de pups minder. Eerst haalde ik de zieke pup op, ze ademde nog wel, maar het was niet veel meer. Daarna moest ik even de tijd nemen om het vertrouwen te winnen, en wist een eerste pup in zijn nekvel te grijpen. Hij gilde moord en brand en dat wakkerde het moederinstinct aan, en ik kreeg een beet in mijn kuit van haar. Ik weerde verdere aanvallen af door met de pup te schermen en speelde hem gauw door naar Carmen. De overige pups zouden we nu zeker niet meer te pakken krijgen, daarnaast vond ik één beet wel genoeg. Het bloed droop al door mijn broek heen. Ik wist weer terug over het hek te klimmen en we wilden meteen naar een dierenarts met de hondjes. Pas na lang rondbellen vonden we een praktijk die open was (het was in de avond, maar het probleem was vooral dat er veel dierenartsen op vakantie waren). Eenmaal daar aangekomen was de zieke pup overleden.....
De dierenarts had geen regeling voor dode dieren, we kregen de pup in extra plastic zakken weer mee terug. ik was overigens ooit in een situatie dat ik een hond liet euthanaseren in Roemenië en de kadaververwerking 4x zo duur was. Dus ik was al gewend aan het idee om het lichaam in een grote vuilcontainer achter te laten, met alle respect voor de pup die we niet meer konden helpen.
Daarna was ik aan de beurt en gingen we naar het ziekenhuis. Ik wilde eerst naar een privéziekenhuis dat beter staat aangeschreven, maar dat heeft behalve voor bevallende vrouwen geen Eerste Hulp in de avonduren. Dus ik ging naar de Eerste Hulp in het Provinciale ziekenhuis. Ik was werkelijk verbaasd hoe druk het daar was! Nog meer verbaasde ik me dat het overgrote deel van de mensen van een sociale lagere klasse was en bijna iedereen beschonken leek. Nou leek, ik kon het ruiken ook.
Mijn Roemeense burgerservicenummer gaf blijkbaar toegang tot eerste hulp, ik hoefde mijn verzekeringspasje uit Nederland niet te laten zien. Ondanks de drukte was ik toch binnen een uurtje aan de beurt (en het was al rond half 12 in de avond).
De wondjes in mijn been werden schoongemaakt en ik kon nog net voordat er een verbandje omheen ging mijn mobieltje grijpen om even een foto te maken. Het was zo’n moment waarop je je afvraagt of je geen elegantere slip had kunnen aantrekken die ochtend. Jammer dat ik ook niet een foto maakte van het kunstbeen dat er stond. Wie zou dat vergeten zijn? Mochten mijn wondjes zo gaan ontsteken dat het been er af moet weet ik waar ik weten moet.
Ik kreeg een tetanus injectie (want nooit gehad) en een recept mee voor een antibioticakuur en morgen moet ik een antirabiës prik halen. Antibiotica kan ik nog overwegen, maar die antirabiës is echt niet nodig als je niet door een dolle hond bent gebeten. De moederhond beet alleen om haar pup te verdedigen. Roemenië is niet rabiësvrij, maar het probleem zit 'm grotendeels in de vossenpopulatie, en niet onder de hondenpopulatie. Dat willen de hondenvangers ons wel graag laten geloven.
Best wel balen dat ik nou ook in de Roemeense hondenbeten statistieken zit. Ze grijpen ze nogal eens aan om de massale hondenmoorden te vergoeilijken. Overigens gaf de bewaker van het ziekenhuis het advies mee om te zeggen dat ik door een straathond was gebeten, en dat was natuurlijk ook echt waar. Maar anders dan moest de hond van een eigenaar naar de dierenarts om te laten beoordelen of zijn hond gevaarlijk is. begreep ik. Ik had er nog nooit van gehoord.
Hoe dan ook, ik hoop dat de pups er doorheen trekken, daar was het toch allemaal om te doen in de eerste plaats.