Lieve Carmen, mijn Roemeense zus, rust zacht.
De wereld is een lief mens en een geweldige dierenvriend/dierenredder armer.
Lieve Carmen, mijn Roemeense zus, rust zacht. Nog even genieten van het beestenspul bij Daniela.
Een geitje was verstoten door de moeder, en Eugen en Sjoni namen 'm mee op verzoek van iemand voor een paar euro. Fritzi heet ie nu. En Luca werd nog even achter de barbecue gezet. Het was voorspeld dat er sneeuw zou vallen, maar ik had niet verwacht dat het er nog zou liggen in de ochtend. Best gek, bloesembomen met laagje sneeuw er op.
Sjoni hoopt dat er niet teveel schade is aan alles wat ie geplant heeft in de moestuin. Een dag later lag er alleen hoger gelegen nog wat sneeuw. Maar in het oost-noorden van Roemenië bizarre winterse omstandigheden. Sneeuwstormen en veel ongelukken op de weg, veel auto's hadden al zomerbanden. Tv beelden van de regio Boekovina waar oude vrouwtjes tussen een meter sneeuw staan te scheppen. Veel oogstschade. Ondertussen zit ik nu lekker van het zonnetje te genieten in de tuin alsof er geen sneeuw was gevallen. Komende week zou het naar de 22 graden gaan. Vraag: Bijt die hond?
Ik (twijfelend tussen het nut van afschrikwekkende loslopende honden in mijn tuin, en het willen uitleggen hoe lief honden kunnen zijn): soms. Ik; Mag ik een foto van jullie nemen? Zij: Ja hoor! Vraag: Heb je een leu (letterlijk vertaald: een leeuw, in de praktijk ongeveer een kwartje). Ik: Nee, ik heb geen geld op zak. - Rommel wat in een zak, ik heb wel twee snoepjes (dropjes), maar die vinden jullie vast niet lekker, want er zit zout in. Zij: Jawel!!! Huppelen blij weg, ik denk dat ze later de snoepjes zullen uitspugen... Ik had me er al een week op verheugd, en had ook het weerbericht nauwlettend in de gaten gehouden, maar het ging niet door. Het paard en wagentochtje in de heuvels op Tweede Paasdag. Maar bij goed weer zouden we de dag erna, Derde Paasdag, gaan. Het weer was boven verwachting schitterend, maar het ging tot mijn grote teleurstelling toch niet door. Toen zijn we maar een eindje gaan rijden met de auto, om toch te genieten van het mooie land. We reden door mooie dorpjes zoals Birghis, Pelisor en Richis, en al was het geen paard en wagen tochtje, het was toch een fijne dag. We hebben ook de pups bezocht die vorige week nog bijna in de afvalcontainer werden gedonderd. Moedertje heet nu Lila. De pups doen het goed, en ik vind Lila een erg leuk miniherdertje.
Ook lag er een nestje beeldschone poesjes. Nee, nee, ik mocht niet hebberig worden van mezelf, één poes is genoeg. Sofia, het kindje van Daniela en Eugen, ontpopt zich na een te vroege start als een wolk van een baby.
Tweede Paasdag vierden we bij Daniela en Eugen, alwaar een lam van henzelf was geslacht en op de barbecue was beland. Helaas was het niet warm genoeg om buiten te kunnen zitten. Maar we genoten er niet minder om.
Sjoni kwam steeds flesjes bier halen voor Luca. En toen zag ik waarom, hij was er mee aan het koken. Luca was trouwens in een werkzaam leven een sterrenkok in Zwitserland. De eieren waren door Daniela geverfd met natuurlijke ingedienten. De rode kleur van de schillen van rode uien en de blauwe kleur, dat vond ik verrassend, van de rode kool. Dat gele ei was een soort van koekoeksei, dat er later bij kwam. Pasen bij Carmen. Ik kan eigenlijk gewoon kopiëren wat ik er vorig jaar over schreef, Want ik heb weer precies zo genoten van de warmte van deze lieve mensen, het heerlijke eten, de lieve kadootjes...
Hristus a inviat - Adevarat a inviat.
Zo gaat dat hier op de Orthodoxe manier. Bij een nieuw klooster, dat er erg kaal uit zag, er moet nog wat geld van de gelovigen worden afgetroggeld eer het af is. Er gaat meer geld naar kerken dan scholen en ziekenhuizen. Och, het had het wel wat, het gezang, de wierrook, de kaarsjes, zo midden in de nacht. Gelukkig stond de brandweer ook klaar, want zoveel mensen op elkaar met brandende kaarsjes.... Ik was alleen een beetje bezorgd dat ik de lange dienst te saai zou vinden, en eerder naar huis wilde, dus ik zei ik ga wel met mijn eigen auto. Maar uiteindelijk wilden Sjoni, Eugen, en nog 2 mannen juist eerder naar huis, en stonden ze maar buiten blauwbekkend te wachten, terwijl ik binnen stond. Waarom blijft ze zo lang binnen, mopperde Eugen, is ze zich soms tot de Orthodoxe kerk aan het bekeren? Zodra ik op Roemeense grond was smeekte ik iedere aanroepbare hogere macht om me geen te redden hondjes te laten ontmoeten.
So far so good. Ze zijn er wel, maar dan elders. Zoals dit verhaal van vandaag. Carmen werd gebeld door de dierenarts, die door een vrouw om hulp was gevraagd, die uit het raam had gezien dat een vrouw pups in een afvalcontainer wilde gooien. Ze waarschuwde het niet te doen, maar ja daar stond ze dan met een moeder en 7 pups in een kartonnen doos toen de boosdoener eenmaal weg was. Carmen vond een vriendin die ze wilde opvangen en reed ze even langs mij om te te laten zien. Er kwam een hebberigheid naar boven, die direct weer werd onderdrukt door de rationaliteit. Wat gaat de vriendin er mee doen als de pups groter zijn? Dat weet ze niet, maar voor nu zijn ze veilig. |
JacquelineHier begint de weblog over mijn leven in Roemenië. Met een typefoutje stond er opeens 'weglog'. Is dat even toepasselijk! Archives
September 2019
Categories
All
|