We vertrokken aan het einde van de middag (en niet eerder op de dag zoals gebruikelijk) want ook hier temperaturen van rond de 30 graden, en de paarden kregen voldoende rustmomenten onderweg.
Daniëla vertelde nog over een andere eikel die valstikken in het veld legt om honden te vangen, zij ging elke dag de strikken weer onklaar maken tot ze een keer betrapt werd en hij haar de meest vreselijke verwensingen toesmeet.
En het was niet eens mijn bedoeling om een rottig stukje te schrijven, ik heb feitelijk zo'n fantastische dag gehad! Maar leven in Roemenië bestaat uit pieken. Het is er zo mooi en zo hard. Dan nog maar even kijken naar de foto van de 5 oude vrouwtjes, daar kan ik zo blij van worden.