Er was heerlijke zelfgemaakte taart en blijkbaar hebben ze ook hier de gewoonte om elkaar met een lik taart in het gezicht te plagen.
De auto was in een greppel geraakt. Buurman Adrian schoot te hulp en trok de auto er weer uit. Voor de foto had het het leukste geweest als dat met 1 PK was gebeurd, maar het was met een Dacia. Daarna ging Arjan netjes de muur van het huis van de overbuurvrouw schoonvegen, er waren wat modderkluiten rondgevlogen. Daarna deed de buurvrouw het omstandig nog even over.
Alleen jammer dat de kans groot is dat de pas aangelegde oprit moet worden gesloopt om het aan te laten sluiten. Arjan liet boos weten aan de werklui dat er niks gebeurt zonder dat hij er van af weet. Dat was nadat ze onze berg zand en stenen die we nog nodig hebben hadden omgekeerd, en een vrachtwagen ons van de sokken had gereden.
En nog een autodingetje. Tanken. 'Gooi 'm maar vol' zei ik nog tegen Arjan, we moeten nog naar Cluj donderdag. Vol? overvol zul je bedoelen. Tankslang sloeg niet af en liep over. Arjan gaf het door aan de pompbediende. 'Kan ik er wat aan doen' was haar antwoord. 'U bent de eerste die er over klaagt' voegde ze er aan toe. Ja, hè hè, de meeste Roemenen hebben helemaal geen geld om een volle tank in één keer te betalen. En komen dus niet tot het moment waarop de slang moet afslaan.
Laatst vulde Arjan 'm ook niet vol, hij vroeg om 10 liter. Maar de pompbediende dacht dat er 10 lei in moest en toen zat er maar 3 liter in!
Op de terugweg Laslău Mare inrijdend werden we nog dringend aangehouden. Op een manier dat je denkt dat er minstens een vrouw aan het bevallen is en naar het ziekenhuis moet. 'Ik heb meubel te koop, koelkast, gasfornuis, een partij hout'. 'Nee joh, we hebben alles wat we nodig hebben' bromde Arjan.
Vroeg uiteindelijk ook of we honden opnemen. Nee dat is niet de bedoeling. Maar over 4 weken is hij van harte welkom met zijn Oefie, hij staat bij deze op de inschrijflijst.