Ja, mooi was het, wat een rust, wat een uitzicht! En vooral: wat een heerlijk eten!
Alles kwam van het land af, we kopen niets in de winkel, zei ze. Er was pruimenbrandewijn, kersenlikeur, rode wijn, en de schalen met hapjes (kaas, vlees, worsten, rauwkost, eieren) kwamen op tafel. Daarna was er vlees, gegrilde groentes en aardappelsalade. 'Ik heb geen dessert' zei ze daarna, alleen maar verse kaas met kersenjam. Alleen maar! Het was goddelijk! En terwijl het bezoek een wandeling maakte om het terrein ging ik met de gastvrouw een schaal oliebollen ophalen bij haar schoonmoeder. Naar goede Roemeense gewoonte zaten we én vol én kregen we nog flessen en potjes van diverse lekkernijen mee.
Ze zijn overigens bezig met het bouwen van een pension, waar al het eten ecologisch van eigen land zal zijn, en ze zullen zich ook gaan richten op paardrijden. Ze hebben onder andere Tinkers, Friezen, een Gelderlander en Lipizzaners. Het boekje van een Friese merrie werd er bijgehaald, kon ik uitleggen hoe die naam (Oukje) uitgesproken moest worden?
Deze dag werd door mijn bezoek als allermooiste dag van hun (veel te korte) reis bestempeld. Tja, als ik zo nog niet het Roemeniëgevoel kon overbengen, dan weet ik het ook niet meer.