Izabella ging naar huis en wat ik nog nooit gedaan had, ik wilde met haar meelopen, en nam Zasja ook mee. Bijna bij haar huis hoorden we gepiep. 'Weggegooide puppies' constateerde Izabella. In een diepe greppel in een ondiepe sloot lag een lege plastic zak met in het water drie dode pups, en twee nog levend op de kant. Het was al een toer van jewelste om de ene te pakken te krijgen, en de andere konden we niet vinden en was in de tussentijd opgehouden met piepen, en dus overleden.
En nu? Ik weet het niet. De navelstreng zit er nog aan. Ik had nog een pakje kattenmelk waar ik een beetje van gaf met een spuitje. Kijken hoe de nacht doorkomen. Morgen er verder over piekeren.
De reden van ons sterilisatieproject ligt nu op mijn schoot in een handdoek.